Het regent ’s morgens. Goed excuus om lui te zijn. Beetje buizen en internetten, de hele ochtend doen we niks. Om 12 uur is het toch eens tijd om wat te doen. We lopen naar Gaucho’s, een steakhouse in het financiële centrum (niet zoals de keten in NL). Aanbevolen door Sandi, de oudere Amerikaan die we in EL Valle ontmoet hebben.

Druk binnen, veel zakenlunches. Vreemd genoeg voor een Argentijns restaurant wordt het vlees geimporteerd vanuit Amerika. Maar het is heerlijk; super goede steaks. Terug bij het hotel pikken we de auto op om naar Miraflores locks te rijden. Hier is het visitor center aan de zuidkant van het Panama Kanaal. Hier is het veel drukker dan aan de noordkant, veel Amerikaanse toeristen. En het is professioneler opgezet. Er is een museum en een 3D film. Er wordt omgeroepen dat er een boot klaar ligt om door het kanaal te gaan. Hier is het visitor center aan de kant van de originele sluizen uit 1914. Via een observatie platform op de 4e verdieping kun je op het kanaal kijken, zo’n 20 meter van het schip. Toevallig ligt er een schip klaar van onze rederij, Wallenius Wilhelmsen. Het is ook een voertuig carrier, de Parsifal. Eerst wordt het schip door 2 sleepboten recht voor het kanaal geduwd. Daarna wordt het aan 6 kleine locomotieven gebonden, 3 aan elke kant. Langzaam wordt het schip het kanaal in getrokken. Wat een gevaarte, we kunnen naar de bemanning zwaaien, omdat we zelf zo hoog staan. Het schip is maar 60 cm van elke kant verwijderd. Deze schepen worden speciaal gebouwd om door het kanaal te kunnen. Voor het oude kanaal heet de maat Panamax (32 meter breed) en voor het nieuwe kanaal is het new Panamax (55 meter breed). In de verte zien we zo’n joekel door het nieuwe kanaal gaan. Maar zo dichtbij is veel indrukwekkender. De Parsifal is 265 meter lang. Het gaat langzaam, maar we krijgen er geen genoeg van. Waanzinnig. We blijven tot sluitingstijd. Daardoor staan we wel in de file, drukke avondspits hier. We halen wat boodschappen en rijden weer naar het hotel. Leuke dag.