Om 7 uur zitten we in het verder lege restaurant aan het ontbijt. Ze zijn speciaal vroeg voor ons open gegaan, omdat we vroeg weg willen. In een kwartier rijden we naar Manzanillo, de haven van Colon. Om klokslag 8 uur melden we ons bij het kantoor van onze agent. Zodra Alfredo er is, gaat hij voor ons aan de slag met kopieën en stempels.

Wij staan ondertussen te wachten in een halletje, niks koffie. Alfredo gaat met ons met zijn auto een rondje rijden. Hij wijst aan waar we straks met de bus naartoe moeten. Dan naar de douane, een kantoor een stuk verderop. Wij hoeven alleen maar op een stoel te wachten, Alfredo regelt de papieren. We hoeven alleen te checken en te tekenen. Hier zien we ook een Frans stel dat hun auto komt halen, verscheept vanuit Colombia. Dan weer terug naar het kantoor en te voet naar de kassa voor de haventax. Druk hier, veel vrachtwagenchauffeurs. Totaal onduidelijk voor ons bij welk loket we moeten zijn, maar wij hebben Alfredo. Eerst wat wachten, ondertussen kijken we om ons heen wat er allemaal gebeurt. De ramen van de loketten zijn van donker glas, je ziet niks. Om te praten moet iedereen bukken en z’n hoofd voor het geldluik houden. Grappig. We betalen en dan kunnen we de bus halen om in te leveren. Alfredo rijdt voor ons uit. Gerhard wacht voor het hek, terwijl Lesley met Alfredo door security gaat voor voetgangers. Gerhard rijdt het terrein op en weet niet hoe het verder gaat, dus wacht ie maar. We kunnen elkaar niet zien, maar Lesley zwaait boven een hek uit, zodat we in ieder geval van elkaar weten waar we zijn. De bus wordt eerst gecheckt; overal worden foto’s van gemaakt, van schade en van spullen in kastjes. Dan komt de officiële check met een speurhond. Alles is in orde. Alfredo regelt de papierhandel. Na 3 uur zijn we klaar, bye bye bus.

Vanaf de haven nemen we een taxi naar Colon 2000, een winkelcentrum voor cruisetoeristen. Colon zelf staat bekend al onveilig, een toerist beschreef het als little Beirut. En het ziet er inderdaad onguur uit. Maar het winkelcentrum is prima. Hier halen we de huurauto op. Ook lunchen we hier in een Libanees restaurant. Lekkere hummus, maar vis met patat lijkt ons niet erg Libanees. Wel lekker. Nog even wat boodschappen en dan navigeren we op de mobiel zo snel mogelijk Colon weer uit. Terug naar ons hotel in een dorpje 10 km verderop. ’s Middags relaxen we op de veranda. Een beetje melancholisch, want ons huis van de afgelopen 16 maanden is weg. Nu voelt de reis als een vakantie, met een huurauto en hotels. Morgen weer wat bekijken. En ondertussen houden we in de gaten of de boot al in Panama is en weer vertrekt, want dan is de bus pas echt op weg naar huis.

{flickr photo=28346593160}

New wheels