De zon schijnt en de lucht is blauw. Mooi hier, geweldige bergen. In onze reisgids staat dat je bij een hotel toekans kunt voeren. Gisteren hadden we een mailtje gestuurd om te vragen hoe laat dat kan. Vandaag is er antwoord: ze hebben geen toekans meer. Jammer. Verder is er in dit plaatsje niet veel te doen in het regenseizoen. Nou ja, dan rijden we die prachtige route gewoon weer terug, nu met goed weer. In Santiago drinken we koffie bij Café Kotowa. En we lunchen in de bus, schuifdeur open. Als de zon schijnt is het meteen bloedheet. Daarna rijden we verder, naar het Azuero schiereiland. Het is een beetje spoorzoeken met mobiel en tablet. De navigatie draaien we altijd op de tablet, maar de batterij lijkt het te begeven. Laden duurt ontzettend lang. Onhandig, als je moet navigeren en er is nog maar 4% stroom. Maar we vinden de camping. Dicht bij zee, maar we kunnen de zee niet zien, alleen horen. Eerst maar even wat klussen; de vloer soppen (want met al die regen is er veel modder). En we hebben sinds Mexico een garrafon met 20 liter drinkwater mee als reserve. Die gieten we over in handzamer flessen. Dan is het tijd voor hangmat en stoeltjes in de schaduw. De baas van de camping komt kletsen. Hij komt uit Colombia en zijn Spaans is voor ons beter te verstaan dan dat van de Panamezen. We zitten lekker tot laat buiten. Camping life.