Na die enorme bui van gisteravond spettert het vanmorgen nog wat. De bergschoenen zijn nog lang niet droog. Om half 11 gaan we rijden, eerst het terrein af met die lage bomen. Normaal gesproken houdt Lesley met een balkje (een resthoutje) de laaghangende takken omhoog. Omdat de takken doorweekt zijn is er geen grip.

Op hoop van zegen dan maar. Als we van het terrein af zijn zetten we eerst onze toeters (van toen de bus nog een ambulance was) weer recht, want die zijn om gezwiept. Dan rijden we eerst naar de Panamerican Highway. Via de highway naar het oosten. Het is een mooie vierbaansweg, die voor tientallen kilometers achter elkaar versmald is tot 2 banen wegens wegwerkzaamheden. Je zou denken, maak eerst een kleiner stuk af. Maar het rijdt goed door, nauwelijks verkeer (is die vierbaansweg wel nodig?). Overal wegwerkers, die tijd hebben om te zwaaien. Al met al is het bijna 3 uur saaie snelweg naar Santiago. Daar doen we boodschappen in een super luxe supermarkt, Amerikaanse stijl. Ook wel weer eens lekker. We kopen een gegaarde warme kip, waar we wat van eten in de bus terwijl het weer regent.

We rijden nog eens stuk de bergen in, naar Santa Fe. Prachtige doorkijkjes, veel groen, hoge bergen en donkere wolken. In Santa Fe is een hostel dat heel mooi schijnt te zijn. Het is prachtig, maar heeft een poort waar we niet door kunnen qua hoogte. Als we het bord met de naam van het hostel omhoog zouden houden zou het misschien net kunnen. Maar op het terrein is er geen plek. Jammer. Dus rijden we het mini plaatsje weer uit naar een motel. We kunnen er blijven, maar de dame kan geen prijs noemen. Daarvoor moet iemand komen die Engels spreekt. Mensen lijken in paniek te raken, omdat we maar een beetje Spaans spreken. Zodra we zeggen dat we het niet begrijpen of vragen of ze het kunnen herhalen (liefst langzaam), ratelen ze wat en verstaan we er helemaal niks van. Eerst maar parkeren. Dat valt nog niet mee, want het loopt behoorlijk schuin. De wielen spinnen in het natte gras. Maar het lukt, hoewel het bed nog wel redelijk schuin staat, alsof we zittend slapen. Ook hier plenst het behoorlijk. Wat een regenachtige dag; tot nu toe hadden we een korte bui, of alleen ’s middags regen. Het motel blijkt vol te zijn met Amerikaanse artsen. Zo ook het restaurant. Maar de kok kan wel wat maken; take-out om in de bus te eten. Geinig. Morgen maar eens kijken wat er in deze kleine plaats te doen is.