’s Morgens hangen we nog wat rond op de camping. Niet zo’n haast, want we hoeven ons pas om 3 uur te melden voor de ferry. De was hangt nog te drogen onder een afdak, als Lesley het gaat ophalen. Bij de vraag wat het wassen kost, mag je het zelf bepalen. Schattig. We hangen de kleren die nog niet helemaal droog zijn op in de bus.

Daarna rijden we naar Rivas. Eerst boodschappen halen, dan lunchen op een terras  aan het centrale plein onder een luifel. Pizza. Rivas is niet echt een toeristische plaats, dus gaan we vroeger dan gepland richting ferry. Gisteren hebben we een reservering gemaakt, die in een groot schrift is geschreven. Als we aankomen krijgen we al meteen een hand van de jongen die ons eerder naar het kantoor bracht. Eenmaal daar vragen we wat we moeten betalen. Ze moeten onderling overleggen wat de overtocht voor een camper kost (blijkbaar niet zo gewoon). Gisteren hadden we die vraag ook al gesteld, toen was het 600 Cordobas. Vandaag kost het opeens 800 Cordobas. Wij doen (en zijn) natuurlijk verontwaardigd, hoe kan dat nou. De reden is dat ze gisteren niet zo goed naar de bus gekeken hebben. Lekker dan. Dat gaat er bij ons niet in. Vooral niet bij Lesley, die in het Spaans zegt dat de bus gedurende de nacht niet opeens groter geworden is. We denken er nog over na, zegt Gerhard, en we verlaten het kantoor. Op zoek naar een andere firma. Maar de jongen die op straat kaartjes verkoopt voor een andere boot zegt ook 800 Cordobas (wellicht ingefluisterd?). Dus weer terug naar het kantoor, want veel keus hebben we niet. Nog een keer verhaal halen, er komt een hele riedel Spaans terug, dus Lesley zegt dat er maar iemand gezocht moet worden die Engels spreekt. Maar de dame achter de balie laat het zo ver niet komen. Ze schrijft de prijs 800 op, dan NO erachter. Dan 750, weer NO. Laatste bod 700 Cordobas. OK dan maar. Voor 3 euro laten we het natuurlijk niet schieten. Het gaat niet om het geld, maar het principe. Zegt die dame nog dat Lesley een goede advocaat zou zijn. En Lesley zegt terug dat in ons land afspraak-afspraak is “un contracto”. En Gerhard maar grinniken. Tja, je kunt het meisje wel uit het Westen halen, maar het Westen niet uit het meisje …

Na nog wat wachten, parkeren we op het haventerrein waar een wel heel kleine ferry ligt. Met passen en meten worden alle voertuigen achteruit op de boot gezet. De grote vrachtwagens worden met banden gezekerd, zodat ze niet gaan schuiven. Wij gaan boven op het dek staan, uitzicht op de bus die wat heen en weer zwiept op de golven. En uitzicht op het eiland met 2 vulkanen. Als we er bijna zijn moet Gerhard mee naar de bus, want die staat bijna vooraan. Geen ruimte om tussen de auto’s te lopen, langs de reling moet er geklommen worden. Uitschepen is zo gepiept. Bij een hotel kunnen we kamperen in de tuin. We horen uit het stadje veel muziek, want er zijn hier veel jonge backbackers. Wij zitten lekker in de tuin te lezen. En te lachen over vandaag.

{flickr photo=27424263823}{flickr photo=27959973441}

Ferry Che Guevara – Gerhard klimt naar de bus