Vanmorgen als we aan de thee zitten komt Axel weer wat brengen: een thermoskan koffie en koekjes. Leuk, zeg. We pakken in en vullen de watertank. Axel gaat weg met de auto, dus hij komt gedag zeggen. Allebei krijgen we een hug. We geven een klompje, want hij is zo gastvrij. Daar is ie helemaal verguld mee.

Allebei nog een hug. Wat een aardige vent. We rijden naar Léon en lopen een rondje door de stad. Veel kerken en de grootste kathedraal van Centraal Amerika. En overal is er een dienst aan de gang, omdat het zondag is. Verder is er niet veel te beleven, dus na een uur rijden we naar de rand van de stad voor boodschappen bij een grote supermarkt. Meteen maar lunchen in de bus, ondanks de hitte. Dik over de 30 graden.

’s Middags rijden we via de snelweg naar het zuiden, parallel aan de kust. De snelwegen zijn hier opvallend goed. We nemen een afslag richting het strand met de laatste paar kilometer een dirtroad. Bij camping Mind the Gap Nica zien we de camper van Shamyl en Connie al staan, die we uit Mexico en Belize kennen. Deze camping is van 3 Amerikanen. Ze zijn pas 2 maanden open en nog volop in aanbouw. Op het terrein aan het strand is geen plek voor ons, maar we kunnen verderop in de straat staan op een nu braakliggend veld. Hier komt ook een deel van de camping. We parkeren en nemen wat spullen mee om onder de palapa aan het strand te gaan zitten. Bijkletsen met Shamyl en Connie. Sam en Diego vertellen over hun nieuwe business. Er lopen 2 varkens over het strand, wat een gek gezicht. Na een mooie zonsondergang gaan wij in het donker weer naar de bus. Omdat het niet echt een camping is, zitten we binnen met de deuren open en de horren op. De ventilatoren staan aan om de bus wat af te koelen. Geinig om hier te zijn, maar de camping is nog niet af genoeg om langer te blijven. Morgen weer een stukje verder.

{flickr photo=27326651224}

Maria met priklichtjes