De gids van gisteren heeft blijkbaar in het dorp vertelt dat wij hier zijn, want allemaal mensen verschijnen met een aanbod voor een toertje of vervoer naar Semuc Champey. We bedanken vriendelijk en rijden al vroeg weg. Slechts 2 km verderop checken we in bij een camping naast een hotel.

Net iets meer luxe dan bij de grotten (een douche). We parkeren de bus en lopen richting het centrum van Lanquin, op zoek naar een collectivo. Onderweg komt een schoolbus voorbij; of we mee willen. Prima prijs, dus ok. Moet je nog snel inspringen ook. De schoolbus zit vol studenten van een informatica college, opvallend veel meisjes. In het centrum wordt de bus geparkeerd en wij worden in de achterbak van een pickup gezet; de collectivo. Even wachten, want de studenten worden verdeeld over collectivos. Wij betalen aan de regelaar, die meteen een deel betaalt aan de chauffeur. Niks geheimzinnig, je mag zien dat iedereen een beetje verdient. De rit naar Semuc Champey is een heel gehobbel, 11 km lang. We zijn blij dat we niet met onze eigen bus gegaan zijn; heel steil en grote stenen. Eenmaal daar betalen we bij de ingang. Je kunt direkt naar de Pozas, de poelen in de rivier. Maar we kiezen ervoor eerst naar de mirador klimmen. En een klim is het zeker, onverwacht is het een zware hike naar de top. Flink zweten. Maar wat een geweldig uitzicht, over de turquoise pools tussen de bergen. En heel slim staat er boven een Maya oma met een kleindochter spullen te verkopen; 2 stukken watermeloen voor 50 cent. Lekker. Daarna naar beneden, onderweg kopen we nog even twee bananen (ook 50 cent en van 1 banaan kan een gezin eten, zo groot). Bij de bovenste poel aangekomen snel kleren uit en het koele water in, heerlijk. Best wat toeristen hier, zowel buitenlanders als van Guatemala. Maar niet extreem druk in het laagseizoen. Dit is immers één van de grote bezienswaardigheden van het land. Weer afgekoeld melden we ons weer op de parkeerplaats. De meeste toeristen komen met een toertje, dus we zijn de enige. De collectivo wil wachten op andere mensen. Maar een ander wil ons wel meteen meenemen. Nu staan we samen achterop, goed vasthouden aan het rek. De pickup moet soms een aanloop nemen om de berg op te kunnen rijden. Dit is een attraktie op zich. Onderweg worden nog wat andere mensen opgepikt.

In het Lanquin herkennen we niks en lopen we prompt de verkeerde kant op. We zijn wel klaar met lopen, dus pakken we de tuktuk voor 50 cent per persoon (50 cent lijkt hier de eenheidsprijs te zijn). Bij de bus lekker relaxen, de paarden van het hotel komen langslopen. Het gaat nog even flink onweren met een stortbui. Nu zitten we in het restaurant, als enige gasten. Schattig toetje na het eten; halve perzik uit blik met een kers. Wat een mooi hoekje van Guatemala. Hopelijk is het morgenochtend droog, want wij moeten die dirtroad en bergweg weer terugrijden.

{flickr photo=27373532841}

Huge banana!