Prima temperatuur hier. ’s Morgens zitten we lekker buiten, voetjes in het gras. Voordat we wegrijden nemen we afscheid van Chris, Steffi en hun kinderen. Voor de vierde verjaardag van Ella heeft Lesley een Nederlands tasje en een klompje ingepakt, met zelfgemaakt pakpapier. En grote broer Tom krijgt natuurlijk ook een klompje. Leuk.

We zullen hen wellicht nog wel tegenkomen. Op het terras bij het hoofdgebouw drinken we koffie en pakken we nog even internet op. Daarna rijden we een stukje terug, naar de afslag naar Las Pozas, ook wel river pools genoemd. Dit is een balneario in een rivier, die via plateau-gewijs stroomt, waardoor kleine watervalletjes ontstaan. De mensen hier zijn heel vriendelijk, iedereen wil even met ons kletsen. We nemen een duik. Lesley neemt zelfs nog even de rope swing, een touw waarmee je als een ware Jane boven de rivier zwaait en er in plonst. Het water is best warm, want het is ondiep. Daarna lunchen we onder een palapa. Leuk uitje.

Terug op de snelweg rijden we weer naar het zuiden. De heuvels worden bergen, veel dorpjes en boerderijen. Onderweg stoppen we bij een huis waar kaas te koop is. Vooraf wisten we al dat het hier zit. Staan we gewoon in de deuropening, terwijl we een stukje queso secco proeven, een hele sterke en zoute harde kaas. Lekker. Ze hebben ook zachte kaas, dus die nemen we ook. We leggen uit dat we Nederlands zijn en dus van kaas houden. En wat een schappelijk prijsje, 1,80 euro. In Nederland kost dat zeker 12 euro. In ruim 2 uur rijden we naar Rio Dulce, een drukke markt aan de snelweg. Even zoeken waar we naartoe moeten, maar een man met een motor rijdt voor ons uit en wijst de weg. Alle toeristen willen blijkbaar naar Bruno’s. Dit is een kleine jachthaven met wat hotelkamers en een parkeerterrein. Veel Amerikanen hebben hier een boot en we zien meteen al gringo’s. Hora feliz is al begonnen, dus nemen we een drankje op het overdekte terras aan de steiger. Aan het parkeerterrein staat ook een caravan, die duidelijk niet meer van z’n plaats komt. Leuk tuintje ervoor met lichtjes. Lesley gaat even kijken en maakt een praatje met de bewoner, een excentrieke oude Amerikaan met wilde witte haren en baard. Hij woont hier al 18 jaar, echt een paradijsvogel. Nu zitten we voor de bus op het parkeerterrein voor de bus, wachten tot de temperatuur binnen wat gedaald is. We zitten weer een stuk lager, dus het is meteen warmer. We kunnen mooi in de gaten houden wie er komt en gaat. Lekker afwisselend; van landgoed naar parkeerplaats.