Na ontbijt bij de bus drinken we nog een sapje bij het restaurant. Even de laatste zaken voor de grensovergang opzoeken op internet. Het is maar een klein stukje rijden naar de grens. Er wordt ons een vreemde parkeerplek aangewezen, half op de weg. In het gebouw gaat het allemaal snel, uitreisstempel en aan een ander loket een stempel voor de uitvoer van de bus.

Buiten meteen maar even wisselen bij een mannetje, tegen woekerkoers. Dan rijden we Guatemala in, door een grote tent met disinfecteer-sproeiers. Daarachter is het een drukte met auto’s en vrachtwagens, kriskras geparkeerd. Een helper biedt zich aan maar die wimpelen we af. De mensen zijn heel vriendelijk, stempels en printjes bij 3 loketten en de bank. Als laatste hobbel moeten we de brug over. Hier wordt tol geheven en op internet hadden we gelezen dat je niet meer dan 20 Quetzales (zo’n 2,20 euro) zou moeten betalen. De dame aldaar zegt dat het 50 kost. Dus we vragen waarom, doen net of we het antwoord niet snappen, wijzen op de bon die maar tot 20 gaat. Er staat een jongen bij, die blijkt Engels te spreken. Voor grote voertuigen is het 50, je krijgt dan gewoon meerdere bonnen. Nou ja, toe maar. Zou handiger zijn als ze een tarieflijst hadden, maar de bonnetjes zien er officieel uit. Binnen een uur is alles rond, we zijn in Guatemala! Eerst proberen we te pinnen, maar de pas wordt geweigerd. Dan maar rijden naar de volgende plaats.

In El Remate gaan we lunchen bij een leuk klein tentje met zelfgemaakt brood, smoothies en cookies. Uitzicht op het meer. Na de lunch vraagt Lesley waar de grootste supermarkt zit. De man moet lachen; ruim 30 kilometer verderop. Wel is er een klein winkeltje, waar we de water, brood en bananen kopen. We doen nog ene pinpoging; dat lukt niet op de bankpas, maar wel op de creditcard. Dan rijden we richting Tikal. Ruim voordat je de Maya ruines bereikt is er al een toll booth voor het nationale park. Als je een kaartje na 15 uur koopt, telt het ook voor morgen. Daar willen we wel een uurtje voor wachten. Nog maar een ananassapje vlak voor de poort bij een restaurant. Klokslag 3 uur mogen we naar binnen. De tijd wordt ogeschreven op een bon. Je mag namelijk niet harder dan 45 km per uur rijden. Een half uur verder wordt het gecontroleerd: geslaagd. Na inchecken op de camping bij een hotel in het park gaan we de ruines alvast bekijken. Volgens de Lonely Planet is het the Mother of all Maya sites. Het is enorm uitgestrekt met paden door de jungle. We hiken naar de tempel die het verste weg ligt, Templo IV, voor uitzicht in de late middagzon. Een flinke klim, 65 meter hoog. Maar prachtig uitzicht. Onderweg zien we veel tropische vogels, een coatimundi en apen. Eindelijk een toekan in het wild gezien. Op dit tijdstip zijn er nog maar weinig toeristen; Tikal is zo populair, dat er normaal busladingen toeristen lopen. Nu hebben we het bijna voor onszelf. Terug naar de uitgang bekijken we nog wat andere tempels. Lastig navigeren door de jungle. ’s Avonds eten we op het terras, een paar meter van de bus. Dan kunnen de deuren open blijven om te koelen. Eerste indruk van Guatemala: marvalloso!

{flickr photo=27198034756}

Pas op voor jaguars!