’s Morgens is het behoorlijk bewolkt. We nemen een snelle duik in zee, want er is hier geen douche. Daarna valt er een tropische bui. We proberen in Hopkins nog te pinnen, maar de lokale banken geven ons geen geld. Vandaag rijden we richting het zuiden. Zo’n 2 uur naar Punta Gorda (PG voor intimi).

Onderweg af en toe een bui en dan weer zon. Het landschap is hier weer vlak, in de verte bergen. In PG parkeren we bij de bank en meteen stapt een stel uit een auto naast ons; Nederlanders. Ze hadden ons even gevolgd om met ons te kunnen kletsen. Koen en Marjolein vragen of we hier eerder geweest zijn, omdat mensen naar ons zwaaien. Nee, maar wij zwaaien naar iedereen. Ze hebben hier land, met een rivier en vertellen ons erover. Ook laten ze een fotoboek zien. Leuk om hier Nederlands te spreken. We pinnen en lopen een rondje. PG is een mix van Garifuna en Maya. Er staat voor een bar een band te spelen, keiharde reggae. Bijzondere types op straat, er wordt gedanst in het voorbijgaan. We kopen een ananas en bier, the essentials.

Er zit hier geen camping in PG, dus proberen we het bij een lodge. Niemand lijkt thuis te zijn, dus parkeren we op de oprit om te lunchen. Net als we wegrijden komt de Canadese eigenaar Ian aanlopen. Kamperen kan hier niet, maar hij belt wat andere adresjes voor ons. Bij een nationaal park zou het wel kunnen. In de deep south van Belize rijden we door Maya dorpen in de bergen. Het valt ons op dat de gebouwen groot zijn en mooi onderhouden. De weg is gloednieuw, aangelegd als voorbereiding op een nieuwe grensovergang naar Guatemala. De weg aan de andere kant is alleen nog niet klaar. Voordat we bij het nationale park zijn komen we langs de Farm Inn. Hier kun je ook kamperen, dus rijden we het terrein op. De Zuid-Afrikaanse Kevin blijkt al 10 jaar dit terrein te ontwikkelen. Hij heeft 4 enorm grote honden, die ons meteen begroeten. En een parelhoen, die denkt dat hij een hond is. De wilde bananenbladeren worden voor ons weggekapt, zodat de bus er door kan. Mooi plekje. Meteen nemen we een duik in het zwembad. Om te kunnen douchen wordt de generator aangezet, zodat het water uit de beek gepompt wordt. Eind van de middag internetten we wat in het restaurant (helaas geen kok aanwezig). Kevin komt bij ons zitten kletsen, de honden liggen rond onze tafel. Hij geeft ons zelfgemaakte chocolade om te proeven; hij heeft 7.000 cacao-bonen. Leuk. In de bus bakken we een ei en lezen we wat. We zitten hier op 200 meter hoogte. Niet heel hoog, maar ’s avonds scheelt het toch een paar graden. Lekker koel slapen met de deuren open, slechts 25 graden.

{flickr photo=26935821242}{flickr photo=27029957165}

Tropisch buitje in Hopkins – Heel veilig hier, 4 waakhonden en een parelhoen, die denkt dat hij een hond is