’s Morgens kijken we meteen naar de Fedex-status van ons pakket; nog niet gewijzigd. Dus maken we een strandwandeling over het prachtig witte zand. Gerhard heeft nog steeds een dikke hand van de steek van de gele vlieg. Allergische reactie, maar het wordt niet erger. Net als we inpakken valt er een klein beetje regen. Nog maar een laatste status-check: het pakket is in Cancun, alleen nog niet op te halen. Perfect! We halen de was en rijden richting Cancun, ruim 2 uur naar het noorden. Dit stuk hebben we eerder gereden, prima weg. Wel worden we bij een politie-fuik aan de kant gezet. Ze willen rijbewijs en paspoorten zien. De namen worden gecontroleerd met een lijst. Zeker verdachte gringos gezocht. Maar we mogen meteen weer door rijden. We pakken de weg naar de Zona Hotelera. Deze hebben we eerder nog niet helemaal afgereden. Het is 24 km aan resorts en hotels, sommige met zeker 1.000 kamers. We parkeren bij een winkelcentrum, om bij Starbucks te lunchen. En de status te checken. Het lijkt wel of we in Amerika zijn, luxe winkels, half overdekte promenades, nep-grachtjes en ook buiten air-conditioning. Vreemd. De status van het pakket is nog onveranderd. We besluiten op de bonnefooi langs Fedex te rijden in het centrum. We geven het trackingnummer en denken te verstaan dat ie met dat nummer niks kan. Lekker dan. Maar met wat doorvragen lijkt het erop dat vandaag rond 5 uur de internationale zendingen bij deze vestiging aankomen. Dus komen we morgen terug. We rijden naar de camping in Puerto Juarez, waar we al een week gestaan hebben. De jongen van de camping herkend ons nog. Nog even zwemmen en lekker lezen. De hand van Gerhard lijkt iets te slinken. En later op de avond komt de nieuwe status binnen: pakket gereed om op te halen. Yeah! Blijft spannend tot we het in handen hebben. Morgen vroeg naar Fedex.