Na het ontbijt en nog wat kletsen met Rick, gaan we op de fiets naar de ferry. De boot is goed vol en vaart razendsnel naar Isla Mujeres, vlak voor de kust. Onderweg speelt een saxofonist, leuk praatje, we zingen allemaal La Bamba mee. Slim, want de boot gaat elk uur en is lekker vol, dus goed voor de tip.

Veel mensen huren hier een golfkar om rond te rijden. Wij gaan gewoon met de fiets. Het eiland is langgerekt en leeft ook van toerisme. De hotels lijken iets kleinschaliger. Bij Playa Garrafon Parque Natural aan de zuidkant kun je mooi snorkelen. Het is een luxe beachclub en kost 60 dollar per persoon. Veel te gek natuurlijk. Gelukkig zit pal ernaast een minder luxe en kleinere beachclub voor 60 pesos (3 euro). Dus dat doen we. De vissen weten toch niet waar de grens zit en het water is even blauw. Eerst lunchen we, dan snel het water in. We hebben zelf in de supermarkt een snorkelset gekocht en hebben er één geleend van Rick en Nora. Het water is prachtig turquoise en erg helder. Maar een paar meter het water in zien we meteen al veel vissen. Als we later om de hoek snorkelen, zien we nog veel meer soorten en wat koraal. Er liggen hier betonnen peilers in zee (nep-ruine?), waar planten op groeien en vissen en zeekomkommers zich tussen verschuilen. Erg leuk. Daarna fietsen we een rondje rond het eiland en eten een ijsje bij Punta Sur. Dan de ferry weer terug, nu met zangeres en gitarist.

Op de camping brengt Gerhard eind van de middag de snorkelset terug naar Rick en Nora. We mogen een set van ze hebben. Aangezien zij bijna terug naar Nederland gaan gebruiken ze die niet meer. Super aardig. Dus geven we hen een fles wijn, die ze ’s avonds bij ons komen opdrinken. We zitten de hele avond te praten. Ook al reizen zij op een andere manier dan wij, we hebben ook veel gemeen. Voor we het weten is het 1 uur. Gezellig.

{flickr photo=26298659262}{flickr photo=26118171680}{flickr photo=25786183494}

Meezingen op de ferry – wie zwemt daar? – knapperd