We pakken in rijden weg. Bij het parkeerterrein van de cenote is het al behoorlijk druk. Een Nederlander in en huurauto spreekt ons aan. Je verwacht het niet. Maar het is wel logisch, vanaf nu komen we in een gebied waar veel Europese toeristen zijn. We rijden richting Tulum. Gisteren vonden we op internet een jungle camping in Quintana Roo National Park.

We hebben sms gestuurd om te informeren of we daar wel kunnen komen met de bus. Geen probleem. Zodra we in Francisco Hu May zijn, een gehucht, moeten we weer een SMS sturen. In het plaatsje vinden we een bord, nog 12 kilometer. Over een onverharde weg, dichte begroeiing langs de kanten. Het gaat niet snel, we doen er 3 kwartier over. Eenmaal daar is er niemand, dus parkeren we en verkennen we het terrein. diverse palapas, een buitendouche, een minizwembad en een enorme wilde tuin met veel verschillende planten. Even later komt Patrick op de motor aan. Hij komt uit Quebec en is hier niet ruim 3 jaar. Hij laat ons zijn terrein zien, allemaal zelf gebouwd. Drinkwater pompt hij op uit een ondergrondse rivier. Je kunt het zo drinken, ongefilterd. In en om zijn huis heeft ie veel poezen. Eén poes heeft net een paar minuten geleden 2 kittens geworpen en likt ze net schoon. Op de vraag hoe hij aan dit terrein komt is het antwoord dat je er gewoon gaat wonen. Hij gelooft niet in overheden en belasting, daarom woont hij hier. Hij plukt twee Anones voor ons, grote ronde vruchten et wit vruchtvlees om uit te lepelen. Wij installeren ons in hangmatten en lezen en luieren de hele middag Patrick moet nog een pakketje ophalen in Tulum. Dus zijn we alleen in de jungle en stoken we een vuurtje. Niet nodig voor de warmte, wel gezellig. Als we buiten zitten te eten komt er een baby-vogelspin voorbij. Opletten waar je loopt, zeker met slippers. De bus zetten we voorzien van horren weer maximaal open vannacht. Vroeg naar bed, moe van de warmte en het niks doen.

{flickr photo=25923324750}

Ah, een baby vogelspin …