De wekker gaat om half 7. Ontbijten en inpakken en dan rijden we naar Chichen Itza. Voor de poort staan al wat auto’s te wachten. Ze gaan om 8 uur open, dus we zetten een bakkie koffie. Een Pool komt informeren hoe je een Europese auto hier krijgt. Zodra de poort open gaat is het wachten om een toegangskaartje te kopen.

Onbekend waarom het niet opschiet, misschien dat de kassa nog uitstond. Sta je daar met allemaal westerlingen je af te vragen waarom het niet efficiënter kan. Maar ach, het hoort bij Mexico. Rond half 9 zijn we binnen, mooi de busladingen vanuit Cancun voor. Dus hebben we El Castillo, een grote piramide, vrijwel voor onszelf. Je mag hier niks beklimmen. Het is het bekendste Maya tempelcomplex, met veel bezoekers, dus dat zouden de tempels niet houden. Maar vanaf de grond zijn ze ook indrukwekkend. Bij het pelote veld komen we Michael en Izabella tegen, die we bij Mexico City ontmoet hebben. Zij hadden onze bus al zien staan op het parkeerterrein. We wisten dat we bij elkaar in de buurt waren, maar het blijft toevallig, op zo’n enorm terrein. In een kleine 3 uur hebben we alles bekeken. Indrukwekkend.

Van Chichen rijden we naar Valladolid. Dit is een grotere stad, dus vinden we een iets grotere supermarkt dan de “mini supers” van de laatste tijd. De voorraad is weer aangevuld. Dan rijden we naar Suytun Cenote. Het is even wat rondvragen, voordat duidelijk is waar je hier kunt kamperen. Via een omweg komen we aan de achterkant van het terrein. Hier zijn cabañas en een paar kampeerplekken. Met zwembad en restaurant. We lunchen op het overdekte terras. Daarna lopen we naar de cenote. Toegang is inbegrepen bij het kamperen. Je hebt een “pas” nodig; een handgeschreven briefje van de receptionist (tevens barman) dat je er in mag. Hier is aan de oppervlakte niet zo veel te zien. Geen grote krater met een poel, maar een klein gat met een muurtje er omheen. Via een lange trap dalen we af. Beneden is de cenote, dit keer in een grot compleet met stalagtieten. En maar een kleine opening naar buiten. Naast het beetje daglicht is de grot met lampen verlicht. Maar een paar mensen zijn in het helderblauwe water. Wat sprookjesachtig. En wat een verschil met die drukke cenote van gisteren. Het water is behoorlijk koud en tot zo’n 3 meter diep. Zwarte visjes ter grote van je hand zwemmen rond. Magisch! De andere mensen gaan weg, dus hebben we de cenote nog even helemaal voor ons alleen. Om weer op te warmen van de frisse duik gaan we op de ligstoelen bij het zwembad nog wat relaxen in de schaduw. Nu zitten we nog laat buiten. De krekels tjirpen en in de verte is een feestje met live muziek met voor Mexicaanse begrippen een zeer bescheiden aantal decibellen. Weer een mooie dag.