Druk aan de ontbijttafel in ons hostel. Veel verschillende talen worden er gesproken, in het voorbij gaan horen we zelfs Nederlands. Er wordt een hoekje aan een kast voor ons vrijgemaakt, met 2 barkrukken. Ei wordt voor je gebakken, met bonenprutje, maar je moet wel zelf afwassen.

We halen de bus op en rijden naar de Mercedes dealer. We nemen van elk benodigd filter een exemplaar uit onze voorraad mee naar binnen, ter vergelijking. Ons meneertje is blij ons te zien (we hebben z’n naam wel gevraagd, maar die is helaas erg moeilijk te onthouden). Het dieselfilter is de goede maat, het oliefilter niet. Wij denken nog, laat maar zitten, want we hebben er nog 3. Maar hij typt driftig op de computer, vindt nog een ander nummer op het filter en kan ‘m bestellen. Het filter kan naar de dealer in Cancun gestuurd worden. De manager komt er nog even bij, herhaalt in nauwelijks beter Engels wat we net in het Spaans hebben afgesproken. Betalen voor het bestelde filter hoeft nog niet, als we het maar gaan ophalen, want het is geen gangbaar ding. Als we afrekenen blijkt het dieselfilter nog geen 2 euro te kosten. En dat voor al dat gezoek en gebel. We nodigen onze nieuwe vriend uit om in de bus te kijken. Helemaal geweldig. Als we nog iets nodig hebben, mogen we ‘m bellen, we hebben zijn persoonlijke nummer. Schattig, want Spaans face-to-face is al moeilijk, laat staan over de telefoon.

In een uur rijden we naar Izamal, waar we inchecken op een mooie camping. De eigenaar is Oostenrijks, maar hij is er niet. Wel zien we verschillende Duitse campers, zowel op de kampeerplaats als in de opslag. De Duitse Claudia is hier ook weer. We zoeken de was bij elkaar en gaan met 2 grote boodschappentassen vol op de fiets naar het centrum. Deze plaats staat bekend als La Ciudad Amarilla,de gele stad. Alle gevels in het centrum zijn geel geschilderd. We lunchen in een gallerij aan een plastic tafeltje. Nieuwe onbekende lokale gerechten op de kaart, dus Lesley gaat binnen kijken bij de vitrine en wijst wat aan. Lekker en niet zo pittig als in de rest van Mexico (beter voor ons). We bekijken het enorme Convento de San Antonio de Padua, uiteraard ook geel geschilderd. Een paar blokken verder staat middenin de stad een vervallen piramide. Natuurlijk klimmen we er op, ondanks de hitte. Terug bij de bus zien we de nieuwe record-temperatuur van 48 graden binnen op de digitale thermometer. Eerst een frisse duik in het zwembad, daarna in de schaduw lezen. Gelukkig koelt het af zodra de zon ondergaat en steekt er een briesje op. We klussen zelfs nog wat laat in de middag. Nu de tweede hor ook af is kunnen we de bus lekker doortochten. Wat een onverwacht leuk plaatsje.

{flickr photo=26042214072}

Schildersmodel heeft net ogen dicht op moment supreme