’s Morgens knippert het controlekastje van de stroomvoorziening; gevaarlijk laag met 29%. Het is voor het eerst in 11 maanden dat dit gebeurt. En dat terwijl het hier doorgaans mooi weer is. Waarschijnlijk een combinatie van kleine stukjes rijden en half in de schaduw parkeren.

Gelukkig gaan we vandaag een flink stuk rijden. Vroeg weg, vanwege mogelijke wegblokkades. Mooie rit door de bergen. Het is hier heel groen, het lijkt soms een Engels landschap. Dan wel met bananenbomen. We dalen van zo’n 2.200 meter naar 800 in 3 uur rijden. Net voor Ocosingo is de verwachte blokkade. Er staan maar een paar auto’s voor ons. Vrachtwagens mogen zo door. Aan de passagierskant staat een jongen met een zakdoek voor zijn gezicht gebonden en een meisje zonder zakdoek. Een andere jongen, ook onherkenbaar, legt een plank met grote spijkers voor de bus. Lesley steekt een arm uit het raam met een paar muntjes. De jongen wil 100 pesos hebben en om dat duidelijk te maken laat ie een briefje van 100 zien. Lesley zegt meteen No en zegt te denken nog 40 pesos (2 euro) te hebben. Die hadden we in onze nep portemonnee gedaan, verder niks. Lesley toont de portemonnee en het meisje knikt ja. Dus die jongen moet er ook wel mee instemmen en de spijkerplank wordt weggeschoven. We krijgen een pamflet mee als betalingsbewijs. Hierop staat uitgelegd waarvoor deze blokkade is. Nog maar even vertalen later. Goed dat we het al wisten van andere reizigers. Helemaal niet eng, ze zwaaien vriendelijk.

In Toniná checken we in op een eco-camping, tussen de koeien en de paarden op een heuvel. Eerst lunchen we onder een afdakje in de schaduw. Het is weer bloedheet. Met de eigenaren proberen we af te spreken dat we vanavond komen eten in het restaurantje. Het gaat rommelig. Daaran lopen we naar de ingang van het piramide-complex, 50 meter van de camping. Vandaag is het gratis, geen idee waarom. Er staan maar een paar andere namen bij vandaag in het gastenboek. We bekijken het museum en lopen daarna naar de piramides op een heuvel. Deze keer zijn het Maya tempels, heel anders dan die we eerder gezien hebben. Veel steiler en met meerdere plateaus. Ook zijn er tunnels in de paleizen. Echt een ontdekkingstocht. En op de top weer een geweldig uitzicht op de glooiende groene heuvels. Prachtig. Nadeel van heel steile piramides met smalle treden is dat je er ook weer af moet. Achterstevoren alsof het een ladder is. En dat met tropisch weer, we zweten ons suf. Terug bij de camping zitten we heerlijk buiten. Blijkbaar was er een misverstand, het restaurant is dicht, dus maken we zelf wat. In de bergen is het ’s avonds koeler, dus zitten we lang buiten, want daar is het lekkerder dan in de bus. We slapen met 1 deur open. Vanuit bed horen we de paarden briesen, gezellig. Inmiddels staat het stroomkastje op 57%. Uit de gevarenzone.

{flickr photo=25742869072}

Zapatista reclame