Vannacht heeft het flink geregend. Maar vanmorgen is het droog, wel nog flink bewolkt. Na ontbijt, douchen en inpakken rijden we naar El Tule. In dit kleine plaatsje staat de grootste boom ter wereld. Niet qua lengte, maar wat betreft omtrek met een diameter van ruim 14 meter.

De kerk ernaast lijkt maar klein door die enorme boom. En misschien nog wel indrukwekkender is dat de boom al 2.000 jaar oud is. Verschillende toeristentourtjes stoppen hier, om de boom te bekijken. Leuk klein kijkje. We gaan weer rijden, de bergen in. Pas bij de derde poging vinden we de juiste afslag van de hoofdweg. We klimmen flink op een prima onverharde weg. Over de toppen van de bergen rolt de mist richting het dal. Het is maar 35 km naar het dorp Benito Juarez, maar we doen er ruim een uur over. Het dorp is onderdeel van een samenwerking tussen meerdere bergdorpen, gericht op eco-toerisme. We checken in en kunnen de bus voor de cabañas (soort motelkamers) zetten.

In het eetlokaal gaan we lunchen. Er zit nog een Europees stel, verder is het leeg. Dus best bijzonder dat ze vragen of we gereserveerd hebben. Nee, dus. Het blijkt dat er alleen vlees is al ze op je gerekend hebben. Maar we krijgen wel wat anders te eten. Warme chocolademelk, soep en rijst met een soort kipnuggets gemaakt van brood (broodnuggets dus). Wel lekker. En warm, want het het is waterkoud in de bergen, op bijna 3.000 meter. Na de lunch hiken we naar El Mirador. Door vlagen van mist, hier en daar een huisje met een geit of een koe. Sprookjesachtig. Bij El Mirador is er een lange wiebelige hangbrug, die verdwijnt in de wolken. Er zijn 2 stellen die de zipline doen, 3 lijnen, totaal 300 meter. Wij bedanken ervoor, beetje verwend na die 2,5 km in de Copper Canyon. Als we terug hiken pakken we nog een hagelbui mee. Voordat die verandert in een plensbui zitten we weer in de bus. Als het droog is komt een vrouw voorbij met een mand op haar rug. We groeten en ze vraagt of we broodjes willen kopen. Leuk, we nemen er 2. Blijkt zoet brood te zijn met een soort pudding/melk vulling. En ze zijn nog warm. Hoeven we zelf niks meer te maken. Nu zitten we met de bus in winteruitvoering (matjes op de vloer, tussen-gordijn dicht) en de slaapzakken liggen al klaar voor een extra laagje. Mooi hier, maar fris.

{flickr photo=25414433452}{flickr photo=24902418214}

Don’t pluck the tree – Boomstatistieken