Door een toeterende auto zijn we vroeg wakker. Vandaag is het bewolkt en er is regen voorspeld. Bijzonder, want we hebben al weken geen regen gehad. ’s Morgens rommelen we rond de bus, lekker klusjes doen. Beetje loeren naar de buren en kijken of de enige douche/toilet combinatie (zonder slot op de deur) al vrij is.

En dat met een camper of 18. We staan strategisch, dus hebben we er goed zicht op. En hup, de ochtend is voorbij. Na de lunch skypen we nog wat. Daarna is het tijd iets te gaan bekijken. We rijden naar Monte Alban, een piramide complex aan de andere kant van Oaxaca. Eerst door het drukke verkeer. Pas hier in Oaxaca valt ons het chaotische verkeer op. Mexico City is er niks bij. 

Omdat het een beetje spettert zijn er nauwelijks toeristen bij Monte Alban. Perfect, we hebben de piramides vrijwel voor onszelf. In Teotihuacan was de schaal veel groter. Hier staan de gebouwen dichter bij elkaar, waardoor het een plein lijkt. Mooi, helemaal met die nevel en wolken op de achtergrond. Erg leuk, we blijven tot sluitingstijd. We denken weer door het drukke verkeer te moeten, maar blijkbaar is 5 uur hier geen spitstijd. Op de heenweg hadden we al gezocht naar een wasserette. maar niet gevonden. Vlak voor de straat waar de camping zit vinden we Lavanderia Alex. De was wordt gewogen, voor het eerst met aftrek van gewicht vanwege de tassen. Het meisje probeert wat met ons te praten. Gek genoeg herkennen we wel veel woorden, maar kunnen we er niks van maken. Zeker een off-dia, qua Spaans. ’s Avonds is het fris, dus zitten we gezellig in de bus. Morgen nog meer regen voorspeld, dus gaan we wat binnenactiviteiten opzoeken in de stad. Voor de Mexicanen is de regen zeer welkom, het gras is geel dus dat kan wel een drupje gebruiken. 

{flickr photo=25433576006}

We zijn even weg: bezet