Vandaag gaan we naar Mexico City. Na het ontbijt pakken we in en lopen we richting busstation (een afdak verderop in de straat). Net buiten het hek van de camping zien we een bus aankomen met Ciudad Mexico erop. Gerhard zwaait en hij stopt. Mazzel, we kunnen zo instappen. Omdat we een paar dagen geleden al door de stad zijn gereden, herkennen we wel wat plekken. Het gaat snel, we zijn zo bij het enorme busstation aan de noordkant van de stad. Compleet met “gates” en controlepoortjes, alsof je met het vliegtuig gaat. Aan de overkant is het metrostation. Goed geregeld, duidelijk aangegeven allemaal. We moeten 2x overstappen. Voor de laatste rit is het enorm druk op het perron. Als de metro stopt propt de meute zich erin. We laten deze maar even voorbij gaan. De volgende is ook nog druk, maar beter te doen. In Europa zouden we nooit in zo’n volle metro stappen, maar hier is het gewoon. Dan nog een stukje lopen en we zijn bij ons hostel. Middenin het oude centrum, in een rustige straat. En met een binnenplaats, zodat je buiten kunt zitten. Dan merk je niet dat je in een stad met 30 miljoen mensen bent. We zetten de tas neer en gaan lunchen. Bij een overdekte mercado aan de bar, altijd leuk. Daarna verkennen we het centrum. Aan Zocalo, een enorm plein met in het midden een joekel van een vlag, ligt de kathedraal met pal daarnaast nog een kerk. In beide kerken is een mis aan de gang. Op een doordeweekse dag 5x per dag. Daarna bekijken we de ruïnes van Templo Mayor; het zijn opgravingen van een oude Aztec tempel. Het wordt goed uitgelegd in het Engels en er is ook een museum. Bijzonder, zo pal naast het centrale plein. En pas in 1978 ontdekt. Daarna gaan we even relaxen en internetten op de binnenplaats van ons hostel.

Eind van de middag gaan we de straat weer op. Naar Torre Latinoamericana, een wolkenkrabber van zo’n 190 meter hoog. Eerst bekijken we de stad vanaf de 37e verdieping achter glas. Als we de lift naar beneden denken te nemen, gaat ie omhoog en blijkt er ook nog een observatiedek te zjn. Nog hoger, dus kunnen we nog meer zien. De gebouwen steken af tegen de bergen door de mist (of smog). een helicopter vliegt vlak langs ons. We wachten tot de zon achter de bergen onder gaat. Mooi. Weer beneden gaan we op een terras wat eten. Het is echt een wereldstad; alle internationale keukens zijn vertegenwoordigd. En op een dinsdagavond zitten de terrassen vol. Nu zitten we te internetten in de lounge van het hostel. Even onderzoeken wat we morgen gaan bekijken. Nog lastig, want er is hier zo veel te doen. 

{flickr photo=24591482634}

Relaxen op patio van hostel, oase van rust middenin de drukke stad met 30 miljoen inwoners