Niet zo best geslapen. Vanwege de droge ijle lucht op 3.000 meter, waardoor je steeds dorst hebt. En omdat slapen op een parkeerterrein best een beetje spannend is, als een hond steeds aanslaat (om niks). Om half negen staan we op, ontbijten in de bus en aankleden. De restaurantjes en winkeltjes worden al opgebouwd en in de verte zien we de eerste bus met dagjesmensen.

Zodra we ons buiten vertonen staan er 3 kinderen; liedje zingen voor een peso. De dame van het restaurantje waar we gisteren hebben gegeten ziet ons aankomen; waar we waren voor het ontbijt? We beloven straks te komen lunchen. Dan lopen we naar boven, een lang steil pad, langs winkeltjes en restaurantjes. Ze zijn nog aan het opzetten, maar er wordt ons al van alles aangeboden. Bij de ingang van het park kopen we een kaartje. Voorbij de ingang staat de verplichte gids al klaar, Eva. Met haar beginnen we aan een behoorlijke klim naar 3.500 meter. Flink hijgen, de gids ook. Lesley stelt af en toe een vraag, smalltalk op z’n Spaans. In het begin zien we hier en daar een Monarch vlinder, even verderop een heel veld vol. Bij het eindpunt hangen de vlinders bij bossen in de takken van de bomen. Het lijken wel oranje slingers. En ze fladderen met duizenden tegelijk door de lucht. Magisch. Het zijn er zo’n 200 miljoen. Elke winter verblijven de vlinders hier, in maart vertrekken ze weer naar Canada en de USA. Wow! Allebei hebben we een felgekleurd shirt aan, in de hoop voor een bloem te worden aangezien. Vooral Gerhard heeft succes, met z’n groene Gezellig t-shirt. Of de vlinders lezen Nederlands en vinden Ger gewoon gezellig. We lopen weer terug naar beneden. Hoe warmer het wordt, hoe actiever de vlinders worden. Bij het veld dat we eerder op de heenweg passeerden krioelt het nu van de vlinders in de lucht. En weer beneden bij de winkeltjes zijn er nu ook een paar laagvliegers. Wat een prachtige ervaring. Bij onze vriendin van het restaurant eten we Mole, een rijke saus met een hint van chocolade met kip. Lekker, maar machtig.

’s Middags rijden we nog ruim 2 uur naar Valle de Bravo. Hier is een stuwmeer tussen de heuvels. Het doet denken aan de Italiaanse meren. Na wat zoeken vinden we de camping. Eigenlijk is het meer een bootopslag voor rijke Mexicanen met nog een paar stacaravans. We lijken de enige gasten te zijn. Mooi plekje aan het meer. We moeten even bijkomen, prikogen van de zon en weinig slaap. Eind van de middag komt de baas even kijken. Hij gaat in onze stoel zitten om te kletsen. Hij is 72 en runt deze camping met zijn vrouw. Perfect om Spaans te oefenen zo. Lesley klets zich suf in het Spaans (net als in elke taal). We zijn verbaasd dat ze ons zo goed kunnen verstaan, wij hoeven nooit iets te herhalen. Zij wel, maar steeds minder vaak. Erg leuk. We zitten hier op 1.800 meter, maar toch is het eerder fris dan gisteren. Nog even wat dingen opzoeken op internet en dan vroeg naar bed. Dromen over vlinders.

{flickr photo=25138260955}

Gezellig, denkt die vlinder

{flickr photo=24770636999}{flickr photo=24770610719}

Gewoon veel vlinders, te land en in de lucht