We hoeven niet zo vroeg weg, dus skypen we en klussen we wat rond de bus. Met buurvrouw Connie uit Portugal wisselen we reiservaringen en –plannen uit. Na 11 uur gaan we weg. Door de bergen, af en toe een grote plaats of een gehucht. Na 2 uur rijden houden we pauze bij een tankstation.

De pompbediendes willen wel even kletsen en blijken best aardig Engels te spreken. Vandaag rijden we naar El Rosario, naar Reserva Mariposa Monarca. De navigatie geeft aan dat we rechtdoor moeten, via een klein weggetje. Tja, in de bergen is het even afwachten hoe die weg is. Dus besluiten we een grotere weg te nemen, iets om. Het gaat niet snel, veel haarspeldbochten. En ontzettend veel topes. Dat zijn kleine venijnige drempels. Vaak aangekondigd met een bord of geel geschilderd. Maar ook wel zonder aankondiging, zodat je ze op het laatste moment ziet. Of zoals vandaag in volle vaart er overheen rijdt, à la Dukes of Hazzard. In dit gebied zijn er zelfs 2 topes achter elkaar, meter of 2 ertussen. Topemania. Het schiet niet op, we hebben ons verkeken op de tijd.

Pas na 5 uur komen we aan bij de parkeerplaats van El Rosario. Hier kun je gratis overnachten om morgen vroeg het gebied in te kunnen hiken. De parkeerwacht wijst een mooi plaatsje aan. En we vragen wat de beste tijd is om te hiken om de Monarch vlinders in volle glorie te kunnen zien. Om 10 uur, want de vlinders houden van zon. Dus we hoeven de wekker niet te zetten. We gaan nog even iets eten in het restaurantje van losjes getimmerde planken. Naast ons komt een gezin zitten uit Mexico stad. Ze vinden het leuk om te kletsen. Gewoon in het Spaans. Ze hebben allerlei suggesties voor leuke plekken om te bezoeken, in de zuidelijke staten en in Mexico stad. We vragen nog even hoe het zit met autorijden in Mexico stad. Om de vervuiling terug te dringen mag je op een bepaalde dag in de week niet rijden, als het kenteken eindigt op een bepaald cijfer (voor ons woensdag). Gustavo weet niet precies hoe het zit, dus belt ie even om het na te vragen hoe dat werkt met een buitenlands kenteken. Blijkt dat we sowieso nooit voor 11 uur mogen rijden, ongeacht de dag. Hij geeft ons een telefoonnummer voor informatie hierover en zijn eigen nummer, mochten we hulp nodig hebben in Mexico stad. Wat aardig, zeg. We geven een kaartje en aan hun zoontje een klompje. Helemaal blij mee. Wat lachen. De dame van het restaurant heeft mee staan luisteren en weet dat we morgen de vlinders gaan bekijken, dus meldt ze dat ze morgen voor ontbijt open is. Grappig. Nu zitten we in de bus, beetje relaxen na al dat rijden. We zitten op bijna 3.000 meter hoog, dus pakken we de extra deken er maar weer bij vannacht.