San Miguel de Allende

Pas laat wakker, zeker moe van al het geslenter door de heuvelachtige stad. Brian komt afscheid nemen. Wij ontbijten en pakken in. Daarna rijden we de berg af naar de wasserette om de was op te halen. Pittig ritje, zeer steil en het lampje van de remmen gaat branden. Pfff, spannend.

Nog een beetje te weinig druk opgebouwd om zo veel te moeten remmen. Gelukkig brandt alleen een lampje en doen de remmen het goed. Even later is het lampje weer uit. We rijden de bergen weer in en kijken op Guanajuato. Mooie route. De blaadjes aan de bomen hebben herfstkleuren. Wij vragen ons af wanneer het hier eigenlijk herfst is, met zelfs 26 graden in de winter. Met een uur zijn we bij Dolores Hidalgo. Dit is voor Mexicanen een bedevaartsoord; Miguel Hidalgo startte hier in 1810 de onafhankelijkheidsstrijd. Op het centrale plein staat een beeld en de kerk waar het plaatsvond. In de kerk zitten Mexicaanse toeristen met een gids die het verhaal vertelt, waarvan we af en toe wat flarden verstaan. Het is lunchtijd, dus gaan we een leeg restaurantje binnen. Meer een soort kantine; een paar tafeltjes met plastic kleedjes en lekkere gorditas. 

We rijden weer verder en dalen iets af, tot zo’n 1.900 meter naar San Miguel de Allende. Tijd voor boodschappen, want alles is op. Voor het eerst in de Mega, een Mexicaanse keten. Fantastische winkel, mooier dan de Walmart. Met de beschrijving uit ons campingboek vinden we een camping middenin de stad. Even alarmlichten aan en aanbellen bij de poort. Op het terrein is het druk, campers in alle soorten en maten, veel Europeanen en Canadezen. Naast ons staat een Portugese, die meteen komt kletsen. Volgens haar planning had ze al in Costa Rica moeten zijn. Nu staat ze al 3 maanden op deze camping. Lachen. Het is eind van de middag en wij lopen een rondje door het stadje. Mooie pleinen en kerken. Het is toeristischer dan Guanajuato; veel gringo’s betekent ook veel aanbieders van allerhande koopwaren als je op een terrasje zit. En bedelaars. We drinken een biertje met een hapje en lopen weer terug naar de camping. Lesley maakt pozole, een traditionele Mexicaanse soep met witte mais. We hebben het nog nooit gegeten, dus weten niet of het Mexicaans smaakt. Maar het is erg lekker. Nu beetje internetten en de route voor morgen uitzoeken. Lekker dagje.

{flickr photo=24472576613}

Zelfgemaakte pozole van witte mais (hominy) met rauwe toppings

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s