We eten even een ontbijtje in de bus in de garage van het hotel en gaan dan met de stadsbus naar Guadalajara. Na wat vragen vinden we de halte. Openbaar vervoer is goed geregeld in Mexico; op de voorruit van de bussen staat, vaak met plakletters of geschilderd, waar ze naartoe gaan. En het is goedkoop; € 1,20 met 2 personen voor een rit naar het centrum, zo’n 45 minuten.

In het centrum zien we veel mensen in het wit gekleed voor een evenement. Een groot deel van het centrum, rond de kathedraal, is afgezet. Je mag er wel door, via controlepoortjes en tassencheck. Eerst koffie en meteen maar brunchen op een terras, dan kunnen we de mensenmassa in het wit bekijken. In de kathedraal is de katholieke dienst bezig en we kijken even, want je mag er gewoon in en uit lopen. Een gezin gaat op de knieën in de deuropening, voordat ze de kerk binnengaan. Weer buiten lopen we langs de mensen in het wit. Hier is in de openlucht een andere dienst bezig. Mensen zitten op klapstoeltjes, mannen en vrouwen apart. Hier en daar staan grote schermen om de dienst te volgen. Het voelt een beetje vreemd ertussen te lopen, maar mensen gebaren dat het geen probleem is. Iemand spreekt ons aan, het is duidelijk dat we niet Spaanstalig zijn. Dus worden we naar iemand gebracht die Engels spreekt. Het is goed geregeld, er zijn mensen van de ordedienst, EHBO of watervoorziening in de warmte. De Amerikaanse Rachel onvangt bezoekers. Ze legt uit dat dit de christelijke kerkgroepering La Luz del Mundo is. Ze vertelt over wat we zien en een heleboel feitjes over het geloof. We zitten in een rij van bezoekers, iemand houdt een witte paraplu boven ons tegen de zon. Vandaag worden de volwassenen gedoopt. Een koor van 1.000 mensen zingt. Interessant en vredig, het doet ons een beetje denken aan de mormonen in Salt Lake City. Na een kwartier houden we het voor gezien en bedanken we Rachel. Of we haar facebook-adres willen voor meer info. Eh, nee. 

Bij Instituto Cultura de Cabañas bekijken we het museum met moderne kunst en muurschilderingen. Het gebouw, een oud katholiek hospice, is minsters zo mooi. Lekker rustig hier. Pas hier zien we ook wat andere Westerse toeristen. Daarna bekijken we een enorme overdekte markt met 3 verdiepingen, van schoenen tot varkenspootjes. We worden nauwelijks aangesproken, de handel is hier gericht op Mexicanen. Ook opvallend veel snacks; Mexicanen lopen continue te eten op straat. Gerhard merkt op de markt dat ie z’n pet kwijt is. Laten liggen bij een bankje in het museum (lekker slordig). We gaan nog terug om te kijken, maar helaas, die ligt er niet meer. We nemen de bus weer terug naar Tonala en pakken daar nog het staartje van de zondagsmarkt mee, meer een braderie. Vooral keramiek en ander handwerk. Gezellig allemaal. ’s Avonds eten we in een leuk restaurantje. Best druk vanwege Valentijnsdag. De eigenaar heeft ooit nog een Nederlands vriendinnetje gehad. Lachen. Guadalajara is een leuke gemoedelijke stad. En dat met 1,5 miljoen inwoners.