We gaan eerst ontbijten en relaxen dan nog wat op de hotelkamer. Beetje TV kijken, zowaar een Engelstalige zender. Rond 10 uur lopen we richting het buskantoor. Er staat al een touringcar klaar, maar die blijkt de andere kant op te gaan. Dus wachten we even. Keurig op tijd komt de bus voor rijden en die zit al aardig vol. We zijn de enige toeristen.

Binnen draaien ze een horrorfilm; niet ons genre, maar je moet kijken. Gelukkig vindt de conducteur het ook niet gepast, dus wordt er een drama opgezet. Met iets meer dan een uur zijn we in Divisadero. Het is onduidelijk waar de bus zal stoppen, dus wij wachten geduldig. Als de bus doorrijdt gaat Gerhard het vragen; ja, daar zijn we net voorbij. Grappig. Dus lopen we een stukje terug. Bij het hotel stallen we de bagage. De receptioniste legt uit hoe we moeten lopen voor Parque De Aventura Barrancas del Cobre. We begrijpen het ongeveer, dus gaan we lopen, langs de rand van de Copper Canyon. Hier een daar een hangbrug of uitzichtpunt. Geweldig, wat mooi.

Bij aankomst in het park is het nogal verlaten. Wel veel personeel, maar haast geen bezoeker te zien. Je kunt hier met een gondel over de kloof of spannender activiteiten doen. Wij zijn hier voor de Ziprider, de langste zipline ter wereld met 2,5 kilometer. Eerst moeten we formulieren invullen, zodat je hen vrijwaart, ook als je te pletter valt. Lekker, dan. Nog maar even lunchen voordat we eraan beginnen. Een deel van de vloer van het restaurant is van glas, de ramen lopen van het plafond tot de grond. Daarna melden we ons bij de kassa; vandaag krijg je 40% korting. Fijn, maar niet handig dat ze er niet mee adverteren. Dan naar de rand van de kloof. We gaan tegelijk, want er zijn 2 ziplines naast elkaar. Je zit in een tuigje, alsof het een stoeltje is. En je hoeft niks te doen, remmen gaat automatisch (gelukkig wisten we wat remmen in het Spaans is, want Engels spreken ze niet). Nog even een foto en dan aftellen. Fantastisch! Het gaat hard, maar je kunt goed om je heen kijken. Lesley start later, maar haalt Gerhard in. Zeker de snelle kabel. Op de website staat dat je er ruim 2 minuten over doet. Maar het voelt veel korter. What a rush! Vanaf de landingsplaats hiken we omhoog naar de Teleferico. Hijgen, want de lucht is hier ijl. Onderweg stoppen we vaak om te kijken, want een mooie plek. Hier en daar zijn de rotsen groen, vandaar de naam koperkloof. Boven bij de Teleferico raken we in gesprek met een Amerikaans echtpaar. We laten een gondel voorbij gaan en kijken nog even rond, Inmiddels is een gondel met een grote Amerikaanse groep aangekomen. Dus de rit terug is het proppen.

We lopen weer terug naar het hotel en checken in. De kamer is mooi, maar het uitzicht vanaf het balkon nog mooier. Ruim een uur genieten we van het uitzicht, terwijl de kleuren veranderen door de ondergaande zon. In de bar gaan we wat drinken. Het is er druk, een grote Mexicaanse familie zit spelletjes te doen. Er brandt een haardvuur, maar het is toch nog aardig fris. Nu zitten we op de hotelkamer met de verwarming hoog, muziekje aan. Nagenieten van de mooie dag.

Ziprider statistieken:

– 2.545 meter lang

– maximale snelheid 135 km per uur

– hoogteverschil tussen start en finish van 450 meter (helling van 17%)

– gemiddelde duur 2 minuten en 20 seconden