Oef, brak. Geen margaritas voor ons vandaag. ’s Ochtend blijven we bij de bus, schuifdeur open voor frisse lucht. Even bijkomen. Om half 11 lopen we met Simon en Irene naar de bar voor ons toertje. Maar daar horen we dat we een uur later vertrekken. Dus slenteren we terug naar het strand.

We kletsen met Marina en Rico uit Duitsland, met een camper in vrijwel dezelfde kleur als de onze. Een uur later blijkt de boot er wel te liggen. Naast wij vieren nog 3 Amerikanen aan boord. We varen langs het enorme eiland Espiritu Santo, dat voor de kust ligt. Overal mooie baaitjes, helder turquoise water en witte stranden. De kapitein vertelt de namen van de verschillende locaties en wijst rotsformaties aan. Het gaat snel over het water, dus maken we flinke klappen. Dat rekent in ieder geval af met een kater.

Aan de noordpunt van het eiland is een zeeleeuwenkolonie. Flippers aan, duikbril en snorkel op en hup het water in. Het is superhelder, overal zien we mooi gekleurde visjes en hier en daar koraal. Opeens is er een jonge speelse zeeleeuw. Hij maakt salto’s, komt dichtbij, maar raakt je niet aan, duikt dan weer dieper. Af en toe komt een enomre papa-zeeleeuw voorbij. Die vindt de mensen minder interessant, maar houdt de kleintjes in de gaten. Wow, ook weer geweldig. En je hoeft niet zo hard te zwemmen als met de walvishaaien, want ze blijven in de buurt. Onder water hoor je de zeeleeuwen ook roepen. Erg leuk. Na 25 minuten klimmen we allemaal weer aan boord. Het is behoorlijk koud, want we hebben deze keer geen wetsuit. We varen een stukje terug naar een baaitje met een strand. Hier zijn meer boten, die hetzelfde toertje doen. De kapitein zet een tafeltje op met een parasol. We eten ceviche en een sandwich. Frisje erbij, koekje toe. Terwijl we turen over het blauwe water en opwarmen. Terug in de boot is er even bootpech; iets met de dieselleiding. We wachten rustig, terwijl de kapitein hoest van de opgezogen diesel. Maar hij krijgt de motor weer aan de praat. Lesley geeft ‘m kauwgum tegen de vieze smaak. Het is weer een behoorlijk eind terugvaren, al klapperend op het water. Laat in de middag zijjn we terug. Naast onze campers staan Kevin en Dani nu ook. Wij pakken in en nemen afscheid. Van het hele gezelschap zijn wij de eerste die de ferry nemen naar het vasteland.

Bij de ferry worden vragen gesteld in keurig Engels, papieren en de bus gecheckt en de bus wordt gewogen. Beetje onduidelijk waar je moet opstellen, maar iemand wijst een rij met auto’s en kleine busjes aan. Na een burrito in het ferrygebouw zitten we te wachten in de bus totdat we moeten inschepen. Lesley moet in aparte rij, alleen chauffeurs mogen in de auto. Lesley is al lang binnen en moet lang wachten totdat Gerhard er is. Alle auto’s en vrachtwagens moeten keren en achteruit de ferry op. Onze bus is de één na laatste. Lesley probeert ondertussen wat Spaans te kletsen met Raoul. Als Gerhard er is vertrekt de boot meteen, keurig op tijd om 11 uur. We eten nog wat in het restaurant en gaan dan hangen in de ligstoelen. Gelukkig hebben we dekentjes mee, want de airco staat veel te hoog. Nu een beetje proberen te slapen en op naar het “echte” Mexico.

{flickr photo=24584253275}

Piña Colada rots