’s Morgens kletsen we nog wat op de camping. Met verschillende reizigers wisselen we kaartjes uit, zij gaan ook richting Zuid-Amerika. Nog even tanken en dan rijden we naar Cabo San Lucas. Naar deze plaats vliegen veel Noord-Amerikanen. Ook meren cruiseschepen hier aan; we zien uit de verte al 2 enorme schepen in de baai liggen.

Het is echt een badplaats, compleet met jachthaven, terrassen en luxe hotels. We parkeren de bus en lopen een rondje. Steeds worden we aangesproken; voor sigaren, kettingen, souvenirs en lunch. Wat een drukte. We lunchen bij de Giggling Marlin. Daarna gaan we op zoek naar een boot om El Arco te kunnen zien. In de Lonely Planet stond dat je voor een klein bedrag een panga (plat bootje) kon huren. Maar we zien al meteen dat dat er niet in zit. Het is echt big business. We stemmen in met een privé watertaxi; het gaat zo snel dat we vergeten af te dingen. De beste man zei dat we meteen konden instappen. Maar op de steiger blijkt dat de boot er nog niet is; de kapitein is gaan eten. Gerhard laat merken dat we daar niet op willen wachten. Dus regelt ie een andere boot. Die kapitein vraagt wat ons eigenlijk verkocht is, qua sightseeing. Lekker vaag allemaal. Op het water is het druk. Als we Lovers Beach in zicht hebben houdt opeens de motor van onze boot ermee op. De kapitein radioot er driftig op los. Er komt een andere boot met wat toeristen naast de onze liggen. We stappen over. Wat een gedoe. Deze kapitein spreekt beter Engels en maakt er meer een show van. De boot heeft een glazen luikje in de bodem. Maar de vissen zijn ook gewoon over de rand van de boot te zien in het heldere water (gelokt met wat broodkruimels). Verschillende rotsformaties worden aangewezen. Om de beurt moeten we poseren en neemt het scheepsmaatje foto’s. Vinden we altijd een toestand, maar toe maar. Zo ook bij El Arco, de boog in de rotsen. Hier moet je elkaar een kus geven en heel lang aanhouden voor de foto. Lachen. We zetten een gezinnetje af bij Lovers Beach en pikken een snorkelaar op verderop. Daar ontstaat nog een pittige discussie tussen de snorkelploeg en onze kapitein. We verstaan alleen de scheldwoorden in het Spaans. Onderweg naar de haven varen we naast een sportvisboot. Een grote zeeleeuw springt zo achterop de boot om gevoerd te worden. Onze kapitein zegt dat ze dat niet doen als de boten uitvaren, alleen bij terugkomst, als er vis aan boort is. Slimmerds, die zeeleeuwen. Geen pittoresk toertje, maar wel gedenkwaardig zullen we maar zeggen. We pikken de bus op en rijden een stukje buiten de stad. Hier checken we halverwege de middag in bij de camping. Eigenlijk meer een stoffig parkeerterrein, maar met internet en keurig sanitair. De reizigers die we in Todos Santos ontmoet hebben slaan dit over; te duur en te commercieel. Zij gaan op een gratis strand staan, maar ze hebben dan ook allemaal een toilet in hun voertuig. Gek genoeg bespreek je als overlanders al snel de sanitaire omstandigheden met elkaar (zo van: hoe plassen jullie). Morgen gaan we shoppen voor sanitaire uitbreiding in de doe-het-zelf categorie.

{flickr photo=23802116703}{flickr photo=23800703024}

Lekker flauw in de Giggling Marlin

{flickr photo=24320676202}{flickr photo=23800799584}

Lekker cheezy; verplichte zoen bij El Arco, lang aanhouden voor de foto