Het is halfbewolkt, maar wel warm, zelfs wat klam. Halverwege de ochtend lopen we van de camping naar de malecon van La Paz. Via stoffige straatjes wordt het steeds meer toeristisch. In de verte ligt een cruiseschip en we zien al bejaarde Amerikanen met een badge op lopen.

Langs de boulevard staan veel beelden. Bij restaurants worden de toeristen aangesproken; ’s morgens vroeg is de tequilla al in de aanbieding. Als we zeggen dat het nog een beetje vroeg is voor tequille zegt de ober: ah, f*ck it. Lachen. Eerst boeken we een snorkeltoertje voor morgen. Dan gaan we koffie drinken bij een leuke tent, met een zonnige tuin. Gewoon lattes in Amerikaanse stijl. We proberen steeds in het Spaans te bestellen. Als we vragen wat scone in het Spaans is, blijkt de serveerster het ook niet te weten. We shoppen nog voor de Mexicaanse wegatlas en slagen. En we kopen een waterdicht hoesje voor een mobieltje, zodat we misschien wel onderwaterfoto’s kunnen maken. Daarna lopen we het toeristische deel van de stad uit. Hier geen fancy terrassen, maar tacostalletjes met een paar plastic stoeltjes. Bij het kantoor van Baja Ferries is het behoorlijk druk. Zodra we aan de beurt zijn bestelt Lesley in vloeiend Spaans de tickets voor over 1,5 week. We willen met deze ferry, omdat we dan ’s morgens vroeg aankomen i.p.v. midden in de nacht. Wat ons betreft hebben we een van (immers onder de 6,5 meter lang), maar ze willen de bus wel even zien. Dus wordt het mobieltje van Gerhard met een foto van de bus nar achteren meegenomen naar de manager. Helaas, we hebben een mini-camper, omdat we erin slapen. En dan is de overtocht helaas duurder. Maar we slagen goed, tickets op naam, keurig geregeld.

Weer terug bij de boulevard lunchen we in een zijstraatje op een vol terras. Na de lunch gaan we nog even langs de ijstent. En dan slenteren we weer terug naar de camping. Bij de bus moeten we nog klussen; een voorlamp is stuk. Bij het vervangen van het lampje barst het glas van de kap en valt er een stuk uit. Da’s balen. Maar we krijgen er wel een nieuwe lampje in en kunnen het armatuur fixeren, na behoorlijk wat gepriegel. De uitgevallen stukken glas van de kap tapen we met transparant dik plakband weer vast. Niks meer van te zien. En de lamp doet het. Maar wel op het lijstje zetten voor te bestellen onderdelen. We zitten nog lekker buiten en de eigenaresse, die 83 jaar blijkt te zijn, komt kletsen. Wat een schattig dametje. Ze vertelt over haar overleden Amerikaanse man, met wie ze 55 jaar getrouwd was. En over hun bedrijven, waaronder een duikschool. Soms vertelt zie iets dubbel, maakt niks uit. Ze heeft geen idee waar Nederland ligt. Nu zitten we weer in de bus met de schuifdeur open, dramatische Spaanstalige muziek op (veel corazon). Leuk hier.

{flickr photo=23720525413}{flickr photo=24264808541}

GSM-mast vermomd als palm en prullenbak vermomd als schildpad

{flickr photo=24347252865}{flickr photo=24051651470}

Kerst-kitsch in kathedraal en fans