Vannacht heeft het geregend. Nu staan er flinke plassen in het zand op de camping. Dat maakt douchen in de toch al spartaanse faciliteiten helemaal interessant. Lesley krijgt de warme kraan niet open en doucht maar koud. Bij Gerhard is de douche zo heet, dat ie er maar net onder kan staan. En ondertussen proberen we niks aan te raken. Lachen. Het uitzicht over de lagune bij het ochtendlicht is prachtig. We rijden om half 10 weg, richting La Bufadora. Via een kronkelende weg met aan 2 kanten zicht op de oceaan komen we op een plek waar ze toeristen verwachten. Door verschillende parkeerwachters wordt er naar ons gezwaaid om vooral toch bij hen te parkeren. Als we de bus hebben neergezet lopen we door een straatje met aan beide kanten winkeltjes en restaurantjes. Ze zijn nog aan het opzetten, want we zijn vroeg. Ideaal, want we worden nog niet zoveel aangesproken om iets te kopen. Aan het eind is dan de Bufadora. Dit is een blowhole; een gat in grot, waar bij flinke golfslag van de oceaan water doorheen geperst wordt. We hebben mazzel, want er zijn veel golven. Water wordt zeker 20 meter omhoog gestuwd. Het lijkt wel een geiser. Spectaculair. Net als we weg gaan komt de eerste buslading toeristen ook kijken. Hadden we mooi de Bufadora even voor ons zelf. En we zien in de verte ook nog een pufje van een walvis. Yeah, daar zijn ze weer. Dan weer terug door het straatje, waar ons van alles (veel hetzelfde) wordt aangeboden. Het leukste verkooppraatje: Buy something you don’t need, it’s more fun. 

Weer in de bus rijden we weer naar highway 1, richting het zuiden. Door de bergen, via een vallei met wijnbouw. Veel te zien onderweg, vooral in de plaatsjes. De straat is van asfalt, maar de brede stoep/parkeerplaatsen voor de winkeltjes zijn door de regen een modderboel. Onderweg tanken we. Meteen geleerd wat wat “vol” betekent. En we tippen nog te fors, zowel voor tanken als voor toiletgebruik. Even wennen. Inmiddels is het lunchtijd, maar een pittoresk plekje kunnen we niet vinden. Het wordt een plaatsje aan de weg. Als we aan de tweede boterham beginnen stopt er een auto. Een jong meisje komt eruit en naar de bus. Een heel verhaal in het Spaans, iets over benzine. Wij begrijpen het half, houden ons van de domme. Dan komt de moeder uit de auto, weer in het Spaans. Uiteindelijk blijkt ze 2 worden Engels te kennen: money por gas. Dus zeggen we nee. Lachend lopen ze weg. Leerzame lunch. Niet eng, maar wel duidelijk dat we opvallen met NL platen. Volgende keer lunchen we bij een tankstation of op een plek waar meer toeristen zijn. Onderweg hebben we nog een militaire controle, maar wij mogen doorrijden. Prima dat er goed gecontroleerd wordt.

Vroeg in de middag zijn we bij San Quintin, waar we door ons handige campingboek zo naar de camping kunnen rijden, via een dirt road. Het hek is dicht, maar niet op slot. Ze blijken op dinsdag dicht te zijn. Maar bij navraag aan de klusjesman blijkt dat we wel kunnen blijven en morgen betalen. Er staat al een Canadese camper. Deze camping is sjieker dan die van gisteren, prachtige sanitaire voorziening. Wij gaan nog even in de zon genieten, terwijl de camping-hond bij ons komt liggen. Later komt er nog een Amerikaanse camper bij. Doordat we niet zijn ingecheckt, hebben we de wifi-code niet. Gelukkig weet de gezellige Aziatisch-Canadese buurman de code. Kunnen we mooi nog wat researchen. Leuke dag.

{flickr photo=24031447476}{flickr photo=23974952921}

Mexicaanse wegen

{flickr photo=23949437992}{flickr photo=23949367042}

Bij la Bufadora en met camping-hond