Brrr, 1 graad in de bus als we opstaan. Maar we hebben het niet koud gehad vannacht. Wel af en toe wakker, het is toch best spannend om de grens over te gaan. De checklist ligt al klaar, want het moet in een bepaalde volgorde. Eerst tanken we nog even in Tecate in Amerika. Hier lijkt het al op Mexico.

Opeens staan we aan de grens voor controle. We worden naar de kant gewezen en de deur moet open. De douanier is een aardige man en spreekt Engels. Binnen kijkt ie in wat kastjes en hij vraagt hoeveel wijn we bij ons hebben. Als hij door heeft dat we uit Nederland komen, beeldt hij schwalben uit, door NL tijdens het WK voetbal. Lesley zegt meteen een glimlach disculpe, sorry. Grappig. Waarschijnlijk niet de laatste keer dat we dat zullen horen. Met een paar minuten is het klaar, we mogen om het blok heen rijden en parkeren om opnieuw te voet het land in te komen voor een toeristenkaart. Goed geregeld, er staat een man die een pilon weghaalt, zodat we de bus kunnen parkeren. In het kantoor van Migracion wordt er weer Engels gesproken. Na het invullen van de toeristenkaart betalen we bij de bank en halen we de kaart op. Bij de bank vragen we meteen waar we kopieën kunnen laten maken voor de auto-import; bij de apotheek. We twijfelen als we binnen staan, vragen het nog even bij een ander winkeltje, maar het klopt. De apotheker heeft een klein kopieerapparaat achter de balie; 4 kopieën 40 cent. We melden ons weer bij de dame van de bank, waar we de kopieën inleveren. Nu hebben we ook een auto-import kaart met sticker voor op de ruit. Keurig geregeld allemaal, super relaxte grensovergang en heel rustig. Met 5 kwartier zitten we in de bus. De weg uit het Mexicaanse Tecate vinden is nog het lastigst, met alle wegopbrekingen. Maar de navigatie doet het hier ook, ideaal.

Via de tolweg rijden we eerst naar het westen, richting de kust. De weg loopt door de bergen langs de Amerikaanse grens. Er staat een kilometerslang hek om illegale grensovergang te voorkomen. Ziet er triest uit. Je merkt meteen dat je in een ander land bent; de wegen zijn slechter, veel troep in de berm. Soms zien we een sloppenwijkje, maar doorgaans staan er Vinex-woningen, allemaal met een schotel op het dak. Onderweg meteen flink Spaans oefenen met de reclameborden. We begrijpen er best veel van. Lesley schrijft de woorden die we niet kennen op om later op te zoeken. Onderweg even sanitaire stop, ziet er keurig uit. Bij een rest area lunchen we in de bus, uitzicht op de oceaan. Onderweg komen we een paar militaire checkpoints tegen, telkens aan de andere kant van de weg, dus wij zijn nog niet gecheckt. Opeens zijn we in Ensenada, al vroeg in de middag. Dit is een grote stad, waar ook cruise-schepen aanleggen. Bij de Tourist Info gaan we naar binnen voor een kaartje van de stad en de provincie. Ook vragen we advies over een SIM kaart. Telcel is de grootste provider, de winkel zit een blok verder. Hier worden we door een jongen in het Engels aangesproken. We geven aan wat we willen hebben en hij meldt het aan het meisje achter de balie. Die blijkt geen Engels te spreken. De jongen gaat lunchen. Dus doen we het verder in gebrekkig Spaans. Eerst afrekenen en dan moeten we lang wachten tot de kaart geactiveerd is. Dan kan het meisje een SMS-je sturen via onze telefoon. Buiten checken we het, maar geen internet. Dus gaan we weer naar binnen. De tweede poging met SMS lukt wel. We pikken de bus weer op en rijden Ensenada uit. Bij Walmart doen we boodschappen, nog even vertrouwd. Lastig rekenen wat het kost in pesos. Bij de kassa kijken we mee en lezen hardop de namen van de groente, die verschijnen op de kassa. De kassière moet er om lachen.

We rijden nog een stukje verder, naar een camping die we eerder hebben uitgezocht. Op advies van Chris en Birger hebben we een Mexico-camping gids gekocht, geschreven door een Amerikaans echtpaar. Top-investering; bezienswaardigheden, kaartjes, routebeschrijvingen en eerlijke reviews van campings. Bij een huis dat lijkt op een kasteel met kantelen rijden we een steile zandweg af naar een lagune. Een man komt naar buiten, we proberen wat Spaans en gaan verder in het Engels. Voor 100 pesos (net iets meer dan 5 Euro) hebben we een plekje aan het water. Ook nog met wifi. Leuk hier. Heel Mexicaans koken we een maaltje met Nopal (kaktus) en drinken we een glaasje Mexicaanse wijn. Nu zijn we moe van alle indrukken. Beetje internetten, terwijl we naar Mexicaanse muziek op de radio luisteren, veel accordeon en trompetten met een flinke snik in de niet altijd beste stem. Inhaken maar. ¡Hola Mexico!

{flickr photo=23952235911}

De band op weg naar een gig