Als de wekker gaat is het nog donker. Snel aankleden en dan naar de garage. We zijn er 10 minuten voor 7. De monteurs komen aanrijden in een oude Mercedes sedan. Uit 1980, zo blijkt. Ze openen de shop. Wij wachten geduldig. Het duurt zelfs een half uur. Dan leggen we aan José uit wat er moet gebeuren. Daarna lopen we naar een ontbijttent. Niet veel later zitten we ieder aan een enorme omelet (minimaal 5 eieren denken we) met rösti. Hier kunnen we wel even op teren. Na een uurtje lopen we weer even bij de garage langs, checken of ze ons nodig hebben. De switch waar we zo lang op gewacht hebben zit erin, maar de richtingaanwijzers doen het nog niet. Balen! We spreken af over een paar uur terug te komen. Dus lopen we een flink eind tot de eerste Starbucks. Even internetten om onderzoek te doen naar de verzekering die we voor Mexico nodig hebben. Van Leonhard hebben we al een adres van een tussenpersoon hier in La Quinta gekregen. Dus lopen we daar ook naartoe. Lekker stads-hiken. In het kantoortje nemen we plaats. De dame komt met een quote van $ 400. Veel hoger dan die van Leonhard of andere gangbare prijzen. Met wat prutsen aan de waarde van onze bus krijgt ze de prijs omlaag, maar ze kan niet goed uitleggen wat daarvan de gevolgen zijn. Wij vragen of ze de voorwaarden kan printen, zodat we die kunnen doornemen. Dat heeft blijkbaar nog nooit iemand gevraagd, want ze moet de verzekeringsmaatschappij bellen voor hulp. Ze blijkt een vinkje vergeten te zijn, nu rolt er een betere prijs uit. Maar we willen eerst even bestuderen wat je ervoor krijgt, dus kopen we nog niks.

Het is inmiddels na lunchtijd, dus lopen we de lange weg terug naar de garage. Zelf hoeven we niet te lunchen, na dat enorme ontbijt hebben we helemaal geen trek. De bus staat nog in de garage, de voorwielen zijn er nog af. José vindt de remschoenen nog goed en laat dat ook zien. Die vervangen we dus niet. Prima. Bovendien moeten er bij vervanging ook nieuwe remschijven op en die hebben we niet. Een oude hulpmonteur gaat de wielen er weer op zetten. Lesley ziet net op tijd dat het de oude zijn, terwijl we die willen wisselen. Dus ruilen we die zelf even om. Het is allemaal chaotisch, veel telefoon tussendoor en een andere klant die komt kletsen. José denkt de flasher het probleem veroorzaakt met de blinkers. Hij heeft er een foto van gemaakt en rondgebeld, maar kon het onderdeel niet vinden. De bus rijdt hij weer naar buiten. Gerhard meet zelf maar even de bandenspanning, terwijl José er lucht bij doet. Wel lachen zo’n doe zelf mee garage. De olie is wel ververst en de filters vervangen. Al met al dus niet 100% geslaagd, maar wel voor een zeer keurige prijs. En we krijgen ook nog 2 pennen en een kalender.

We moeten toch iets met die blinkers, dus rijden we een half uur naar de Mercedes garage in Palm Springs. Als we nog op de weg staan komt een monteur meteen al naar buiten. “Excuse my language, but this is f**king awesome!” Super enthousiast. Een andere monteur, met Nederlandse roots, komt er ook bij. We laten de bus zien, vertellen over de reis en over de blinkers. Nick kijkt meteen mee met Gerhard, even wat losschroeven en onderzoeken. De monteurs zeggen nog dat het jammer is dat ze geen “pirate map” hebben; leuke naam voor het stroomschema. Maar wij hebben zelf een piratenkaart in onze Duitse handleiding. Gerhard en Nick gaan checken of dit onderdeel bestelbaar is. Helaas is dat niet het geval in de USA. Maar als we zelf het onderdeel bestellen in Europa, kunnen we het naar de garage laten sturen ter attentie van Nick. Dat is perfect, zeker na onze eerdere ervaring met verzending (en het bijna mislopen van het pakket). Terug op de camping onderzoeken we wat we nodig hebben. Misschien laten meteen maar meer onderdelen overkomen. Zo was het vandaag gewoon een lange werkdag. Hoort er ook bij. En we ontmoeten weer allemaal leuke mensen. We zetten de wekker om 1 uur vannacht om de hulptroepen in Nederland te bellen.