Het is weer lekker warm als we opstaan. Pas om half 9 wakker, wat zijn we lui. Rond 11 uur zijn we ingepakt, water bijgevuld, good to go. Op naar Lids, een pettenwinkel. Gerhard z’n pet is versleten, de draden hangen eraan. En voor een nieuwe neutrale pet zijn we nog niet geslaagd.

Overal verkopen ze petten met logo’s of teksten van bezienswaardigheden. In Midden-Amerika schijnen ze niet heel gek te zijn op Amerikanen, dus hebben we liever geen Amerikaanse pet. De winkel zit in een outlet-winkelcentrum, bijna een uur rijden. Als we er bijna zijn komen we er achter dat de richtingaanwijzer weer niet werkt. Dit was in El Paso ook al het geval en is toen gemaakt. Dus geven we weer richting met een arm uit het raam. Eerst maar even een pet kopen en koffie drinken. Op het parkeerterrein pakken we de gereedschapskist erbij. Bij de vorige garage zei men dat het een los contactje was, hoe moeilijk kan dat zijn. We schroeven het paneel los, prusten wat, voelen aan stekkertjes, maar er gebeurt niks. Daar moet toch een professional aan te pas komen. Dus lunchen we in de bus en zoeken we het adres op van de Mercedes garage, die we net langs de snelweg zagen.

Bij de garage nemen we plaats in het kantoor van Bill. Onze nieuwe taktiek is te zeggen dat het een oude Sprinter is, dat model kennen ze (en onze bus was de voorloper daarvan). Hij belt een monteur en vult onze gegevens in de computer. Gerhard krijgt nog een opmerking over het roze rijbewijs, dat vinden ze hier niet zo mannelijk. Victor de monteur loopt mee naar de bus, Gerhard laat wat dingen zien en wij nemen plaats in de lounge. Beetje internetten en wat lezen. Bill komt na ruim een uur langs, ze denken het te hebben gevonden, maar gaan nu op zoek naar een onderdeel. Op een TV scherm zien we onze bus in de garage staan. Victor komt terug en legt uit wat ie allemaal gecheckt heeft om te achterhalen wat het probleem is. Het lijkt erop dat de schakelaar van de waarschuwingslichten niet werkt. Helaas kunnen ze het hier niet bestellen. Maar Victor heeft wel gegoogled en heeft een website in Engeland gevonden waar ze het hebben, waar we het zelf kunnen bestellen. Waarschijnlijk vorige keer gewoon mazzel, dat de schakelaar weer pakte. Het klinkt alsof ze er serieus naar gekeken hebben. Als we willen betalen geeft Bill aan dat het gratis is. Dat is super aardig. Het is dan wel niet opgelost, maar we zijn wel op het spoor van de oplossing.

Verderop in Coolidge checken we in op de camping bij een heel aardig stel. Als we vragen hebben, moeten we vooral aankloppen, 24 uur per dag. Blijkbaar vinden ze het heel leuk als mensen uit Europa hier verblijven. We gooien een wasje erin en zitten even buiten, beetje relaxen en internetten. Na het eten gaan we in de onderzoeksmodus; hoe krijgen we die schakelaar hier? Via Engeland proberen we nu te versturen naar een Fedex kantoor in Californië. Het is nog even spannend of dat lukt. De verzendkosten zijn 4x zo hoog als het onderdeeltje. Maar dat nemen we voor lief. De timing is niet zo handig; donderdag is Thanksgiving in Amerika en het is een lang weekend. Morgen dus even de email in de gaten houden om te checken of de order door gaat. En daarna rijden we voorzichtig naar het westen; arm uit het raam bij een bocht. 

{flickr photo=22665807823}{flickr photo=22925002079}

Onze eigen poging en die van Mercedes Chandler