Wat een grote temperatuursverschillen. ’s Nachts slapen we met een muts op, terwijl we ’s morgens in de zon in een t-shirt aan de koffie zitten. Heerlijk weer, dus we blijven een beetje op de camping hangen. Daarna rijden we iets terug naar het noorden, naar het Titan Missile Museum. Hier is een ondergrondse silo, die in de Koude Oorlog een kernraket bevatte. Een kwartiertje wachten en dan begint de toer. Deze vrijwilliger is zo oud, dat ie heel traag praat en naar woorden moet zoeken. Dat wordt een lange zit, denken we. Maar hij kondigt alleen de film aan. Na de film naar buiten waar 2 andere kwiekere heren op ons wachten. Klein groepje, alleen een ander stel en wij. We gaan onder de grond, de mannen moeten een helm op, want die zijn te lang. Binnen wordt uitgelegd hoe de constructie in elkaar zit, bom- en schokbestendig. In de controle kamer is het opletten, want de vaktermen vliegen om je oren. Vier mensen zaten hier in 24-uurs dienst onder de grond. De procedure voor het lanceren wordt uitgelegd. De man van het andere stel neemt plaats in de stoel van de commander. Er klinkt een alarm en lichten knipperen; er wordt een lancering gesimuleerd en de sleutels worden simultaan omgedraaid. Gelukkig nooit echt gebeurd. Dan lopen we naar de silo, waar de raket, nu ontmanteld, nog steeds staat. Want een imposant ding. Weer buiten kunnen we zelf nog rondkijken en naar beneden kijken, op de raket. Ondertussen kletsen we met het andere stel. Wat interessant allemaal. En heftig dat dit tussen 1963 en begin jaren 80 zo werkte; wachten op een signaal om de sleutel om te draaien. Meest aandoenlijk is wel het oude koffieblik, waarin de toegangscode tot het pand verbrand moest worden. Bijzonder om dit te kunnen bekijken. In de bus lunchen we met de schuifdeur open, voordat we weer verder rijden.

Met een half uur rijden naar het zuiden zijn we bij Tumacacori National Historic Park. Het is een oude missiepost van de Spanjaarden, waar de resten van een kerk staan. Mooie serene plek. In de film spreken de acteur-monniken Spaans. Heel langzaam, zodat de plaatselijke indianenbevolking het verstaat. En wij verstaan het ook, dat is lachen. Die Spaanse lessen werken dus echt. Maar ja, wanneer kom je nou een monnik tegen in het echte leven … We doen een bliksembezoek, want we hebben wel zin om te relaxen. Even verderop checken we in bij Patagonia Lake State Park. In de woestijn, omringd door bergen ligt een meer. Weer een mooi plekje. En nu kunnen we zelfs nog een uurtje buiten zitten als de zon onder is. Lekker.