De wekker gaat om half 7. Het is al licht, maar de zon is nog niet boven de bergen. Dus kruipen we nog even in bed. Om kwart voor 8 staan we buiten en starten we met de Pine Tree Hike. Een hike van 6 km, die 1.000 voet klimt (en we zijn al in de bergen). We stijgen snel en het uitzicht is geweldig, zowel de vallei in als richting berg.

Met onze nieuwe camera kunnen we goed inzoomen op het missile test center. Onderweg drinken we chai uit de thermoskan. Heerlijk om dit zo vroeg te doen. Pas later komen we een paar mensen tegen. Onderweg kijken we goed of we een mountain lion zien. Wel sporen en poep, maar niet het beest. Het zijn nachtdieren en ze zijn schuw, dus de kans is maar klein. Na 3 uur hiken zijn we terug bij de bus. Even een bakkie koffie en een boterham en dan rijden we verder.

Omdat we zo dicht bij het White Sands Missile Test Center zitten besluiten we eerst naar het oosten te rijden i.p.v. naar het zuiden. Bij het test center zit een museum, dus rijden we er naartoe. Het is een actieve luchtmachtbasis, dus moeten we door de controle. Even lijkt het of het dicht is, want de receptie is gesloten. Maar een agent bij de poort wenkt ons en na controle van de paspoorten mogen we de basis op lopen. Er is een museum met de historie van de basis. De derde space shuttle missie is hier geland, omdat bij de oorspronkelijke landingsplaats in California een overstroming was. Verder zijn hier vanaf net na de Tweede Wereldoorlog allerlei rakketten getest. Buiten staan de vintage modellen tentoongesteld. Stonden we vanmorgen nog in de serene natuur, staan we nu in een woud van raketten. Vreemd om naast een Scud installatie te staan; die kennen we alleen van TV. Interessant kijkje.

We rijden richting Alamogordo over highway 70. Al het verkeer oostwaarts moet via een controlepunt; border control. Vreemd, douane middenin het land. Wij moeten als niet-Amerikaan aan de kant en de paspoorten laten zien. Daar staat een stempel in van toen we net de VS binnenkwamen in april geldig t/m 7 oktober, maar niet van de grensovergang met Canada. Daar kregen we geen stempel. We hebben visum in een oud paspoort, met gaten in het paspoort, maar niet in het visum. Dat hadden ze nog nooit gezien. Dus de paspoorten en visa gaan mee en wij wachten een minuut of 10. Een andere officier komt nog even praten over die stempel van 7 oktober. Er wordt gevraagd of we hier werken, dus leggen we uit wat we hier doen en dat we naar Zuid-Amerika willen. Opeens komt zijn collega eraan; we zijn gevonden in de computer, alles is in orde. Gelukkig maar. Rond 3 uur checken we in op de camping en zitten we nog even in de zon. Doordat we zo vroeg op pad waren is ons dagritme van slag. We douchen eind van de middag, eten om 6 uur en zitten met prikoogjes nog een beetje te internetten. Morgen weer vroeg op, om zo lang mogelijk van het daglicht te genieten.