We gingen gisteren laat naar bed, dus slapen we lekker uit. Wel worden we af en toe wakker van de wind; de bus gaat aardig heen en weer. Tot half 12 hangen we lekker in de bus, beetje internetten. Daarna rijden we een paar mijl naar Scotts Bluff. Dit is een grote rotspartij in de verder vlakke prairie.

Vanaf de camping zagen we de rotsen al, maar van dichtbij zijn ze nog indrukwekkender. In het visitor center geeft de ranger informatie over het park. Hij lijkt wel een politieman, compleet met oortje in en wapen. Wat ons betreft wat overdreven voor deze landelijk gelegen national historic site. We bekijken weer een film en de expositie over de trek naar het westen. De ranger vraagt waar we vandaan komen; hij blijkt onze bus gisteren al bij de bioscoop te hebben gespot. Grappig. Tijd om de rots van dichtbij te bekijken. Je kunt er met een slingerweg op rijden, met 3 tunnels, de enige in de staat Nebraska. Het uitzicht is prachtig, we lopen naar 2 lookouts. Hier boven waait het helemaal hard. De wolken worden weggeblazen en het is prachtig helder. In de bus lunchen we bij dit top uitzicht.

’s Middags rijden we door het platteland van Nebraska via B-wegen. Nu de zon schijnt ziet het er gezelliger uit dan gisteren. Veel landbouw, eindeloze velden mais en uitgebloeide zonnebloemen. Hoe verder we rijden, hoe meer heuvels er zijn. Ongemerkt rijden we Wyoming binnen. In Cheyenne, de kleine hoofdplaats, doen we wat boodschappen. De camping is een ranch en ligt iets ten zuiden van Cheyenne, nog net in Wyoming. Bij Terry Bison Ranch kun je in de zomer allerlei activiteiten doen. Nu is alleen de camping open met restaurant. Lekker pal aan de snelweg. We zitten nog even in de zon, achter het stuur. Zodra de zon onder is doen we zo snel mogelijk gordijnen dicht en een matje op de grond. Vandaag hebben we de kachel zelfs even aan. Voor het eerst een graadje nachtvorst. Mutsen maar weer op in bed.