’s Morgens skypen we nog even, voordat we weg gaan. Laat in de ochtend rijden we naar Pierre, de mini hoofdstad van South Dakota. Het is zondag en erg rustig op straat. Toch is het Capitol gebouw open en kun je er helemaal alleen in ronddwalen. Altijd leuk. Buiten kijken we nog even bij het oorlogsmomument aan een warm meertje, opgewarmd door een bron.

Dan pakken we de highway door Fort Pierre National Grassland. Geel prairiegras zover je kunt kijken, met af en toe een paar zwarte koeien. Maar het verveelt niet en het schiet lekker op. Bij een tankstation lunchen we in de bus met de schuifdeur open. De zon schijnt weer heerlijk. We rijden weer verder westwaards op de I90 en zien op de kaart dat we weer een tijdgrens over gaan naar Mountain Time. Dat bleek gisteren ook al het geval, maar dat hadden we niet door; op reis leven we niet zo met tijdbewust.

We stoppen bij het visitor center van Minuteman Missile National Historic Site. In de Great Planes waren tijdens de koude oorlog veel raketbunkers met lanceerstations. Deze zijn grotendeels afgebroken, maar langs deze snelweg kun je het bekijken met een toertje. Jammer dat ze maandag en dinsdag dicht zijn, want we zijn te laat. Maar we kunnen wel een film en tentoonstelling bekijken. Bizar om te zien dat de wereld angstvallig dicht bij een derde wereldoorlog geweest is, vaak door een menselijke fout (trainingsbandje met Russische aanval in de apparatuur gedaan …). We kletsen nog wat met de ranger, die zelf ook als missileman gewerkt heeft. Hij vertelt flauwe grappen, erg lachen. We rijden weer verder en komen bij een standbeeld van een reuze prairiedog (soort marmot). Hier worden prairiedogs gevoerd en dat is te merken; het zijn dikkerds en ze zijn heel tam. 

En dan rijden we Badlands National Park binnen. Wow, wat een fantastische landschap. De weg slingert door de grillige rotsen. Op de lage prairie met de rotsen hoog boven ons. En weer naar de rand, zodat je naar beneden kunt kijken. Fantastisch. Telkens zeggen we tegen elkaar “kijk dan”. Het is ontzettend warm hier, met een droge lucht, we blijven water drinken. Hier willen we kamperen, maar de camping blijkt dicht te zijn. Als we even buiten het park tanken horen we dat ook de campings buiten het park al dicht zijn. Normaal gesproken vriest het al flink vanaf september, dus dit weer is uitzonderlijk. Tja, dan moeten we maar weer bij een truckstop slapen. Dus bekijken we Badlands verder op ons gemak, we stoppen bij de lookouts en rijden er daarna weer uit. In Wall bezoeken we nog Wall Drug, een kitchy winkelstraat met snuisterijen. We zijn er om 6 uur, dus gaan de winkels net dicht. In de bar eten we een bisonburger (mmm). Inmiddels is het donker als wij nog een stukje rijden naar Rapid City naar de truckstop. Wat een onbedoeld volle dag. We moeten even wat beter researchen waar we kunnen slapen, want het seizoen is hier echt over. Maar het was wel een geweldige dag. Badlands, not bad at all.