Alle dekens op het bed en muts op, maar dan slaap je ook prima. Vanmorgen is het 6 graden in de bus. Lekker fris op slippers door de bevroren herfstbladeren naar de douche. Maar o wat lekker, een douche na twee dagen keteltjes koken. Buiten drinken we nog een bakkie in de zon en dan gaan we op pad.

Er is voorspeld dat dit een koude dag wordt, dus willen we veel rijden. Dan maken we meters richting het westen. Voor onderweg hebben we wat kleine kijkjes uitgezocht. Bij Austin willen we naar het spam-museum (de ingeblikte ham, niet de ongewenste e-mail). Helaas blijkt bij de poort van de vleesverwerkingsfabriek dat het museum is opgeheven. We rijden verder naar Blue Earth, waar Jolly Green Giant staat. Het is een groot groen standbeeld, gesponsord door de plaatselijke mais en doperwtjes fabriek. Geinig en echt Amerikaans om van niets iets te maken. Hier is het echt guur ondanks de zon. Daar kunnen onze sofshell-jasjes niet tegenop. Dus kopen we bij Walmart voor 45 euro 2 winterjassen. Daar kun je niet voor kou lijden!

We lunchen in de bus en zetten weer koers to the west. Muziekje op de oortjes en gaan. Af en toe stoppen we bij een rest area. Bij zo’n stop constateert Gerhard dat een achterband leeg is. Met dubbele banden achter merk je dat niet tijdens het rijden. Dus pakken we de compressor erbij om ‘m op te pompen. Verderop bij het tankstation lopen we alle banden na. De band lijkt vooralsnog niet lek; misschien is bij controle bij de garage het ventiel niet helemaal goed aangesloten. Dan rijden we er wellicht al even mee. Niet zo goed voor het dieselverbruik; gelukkig is de diesel spotgoedkoop (€ 0,59 per liter). Morgen kijken hoe de band erbij staat. We gaan lekker, dus we rijden de sunset tegemoet South Dakota in. Bij een Travel Center (= truckstop) eten we in het familie restaurant. Hier blijven we vannacht slapen. Dat was Minnesota in een dag, 550 km op de teller. Met de vlam in de pijp …

{flickr photo=22244939241}