We zijn vroeg wakker, zeker door dat uur tijdverschil, mini-jetlag. Om half 10 rijden we weg om nog even bij Lake Michigan te kijken. Nu is de skyline van Chicago wel te zien in de verte, heel vaag. We zetten koffie aan het meer; snel weer de bus in want de wind is koud. Het is maar een uurtje rijden naar Chicago.

We hebben via internet een parkeerplaats bij het eindpunt van een metrolijn uitgekozen. De buurt is interessant (of eerder een beetje spannend). We vallen op want o, wat zijn we blank. De parkeerplaats is op zich prima, dus de bus laten we staan. Omdat we moeten plassen halen we bij McDonalds maar een cheeseburger voor een vroege lunch. Met de metro ben je in een half uur in het centrum. In 2003 zijn we hier ook geweest, toen als startpunt van de Route 66. De architectuur boottoer slaan we nu over. In plaats daarvan lopen we door de stad. Gisteren had Lesley al een route uitgestippeld. We zien nu plekken waar we 12 jaar geleden niet geweest zijn, zoals Navy Pier en Millennium Park. Het park is een grote open groene ruimte tussen de wolkenkrabbers. Hier staan allemaal kunstwerken en installaties, fascinerend. Bij een grote ei-vormig spiegelobject staan veel mensen een foto te maken van zichzelf. En wij uiteraard ook. We lopen nog een rondje langs de imposante gebouwen en nemen de metro terug naar de bus. Die staat er gelukkig nog heelhuids. Inmiddels schijnt de zon en dan ziet alles er vriendelijker uit.

We navigeren de stad uit richting snelweg en zijn de avondspits nog aardig voor. Veel tolwegen hier, maar gelukkig steeds een schappelijk klein bedragje. We besluiten een stuk te rijden. Hier in de buurt zijn geen campings en we willen de grote stad uit. Dus stoppen we 2 uur buiten Chicago bij een truckstop. In de bus eten we een soepje. Leuk flitsbezoek aan cool Chicago. Maar voorlopig laten we de wereldsteden weer achter ons. Op naar de provincie!

{flickr photo=21964366829}