’s Morgens hangt er mist op het meer, terwijl de zon er op schijnt. Wat een fantastisch uitzicht om bij wakker te worden. We pakken in en rijden nog even naar het dorpje om bij de brandweer de watertank te vullen (hadden we gisteren gehoord). Aan de zijkant van het gebouw hangt een slang, kun je zelf gratis drinkwater pakken.

Tot nu toe doen we dat op campings, maar dat kan niet overal. Om 11 uur zijn we bij het begin van de Cup & Saucer trail, vreemde naam en onbekend waarom. We nemen een foto van de kaart met de route. Verder niemand te zien, behalve een Nederlands echtpaar. Ze zijn niet zo kletserig, dus beginnen wij aan de hike, lunch mee. Na een uur zijn we bij een prachtige lookout, een rotsplateau, zo’n 300 meter hoog. Geweldige plek om te lunchen, maar niet te dicht bij de rand. Weer op het pad kiezen we voor de alternatieve Adventure Trail. Ladders, klimmen, tussen rotsspleten, op je knieën en door het donker (we hebben een zaklamp mee). Lekker apekooien. Weer op het gewone pad hiken we terug naar de bus. Super leuk!

Na een welverdiend ijsje en wat boodschappen rijden we Manitoulin Island af. De weg loopt door heuvels en rotsen. Eerder hadden we een naam van een camping opgezocht, maar we komen geen bord tegen. Dus tanken we in Espagnola en maken we een nieuw plan: we rijden 25 km naar het westen naar Chutes Provincial Park. In het naseizoen is de check-in niet meer bemand, dus moet er geld in een enveloppe gedaan worden. Als we net op de campsite staan krijgen we buren, die even komen praten. Weer geëmigreerde Nederlanders; na 55 jaar in Canada spreken ze liever Engels, maar je hoort het Nederlandse accent nog duidelijk. Wij gooien er nog een wasje in en zitten lekker buiten. Omdat het vroeger donker wordt is het ook eerder fris, dus zitten we nu weer binnen met een radio Moose FM aan. Heerlijke dag.