De wekker gaat om 7 uur, want we willen vandaag een heel stuk rijden. Toch treuzelen we behoorlijk; het is koud, dus komen we moeilijk op gang. Gelukkig is het droog. In een plaats verderop tanken we, waarna we de Irish Loop Scenic Drive rijden. Aan deze route liggen plaatsjes waar vooral Ierse immigranten wonen.

Hier en daar wappert de Ierse vlag en veel plaatsnamen starten met Saint. Mooie route door een wijds landschap en langs de kust met hoge kliffen. Bij St Vincent’s Beach zou je walvissen kunnen zien vanaf het strand. We parkeren en zien al wat andere mensen op het strand staan. En meteen spotten we al een walvis; eerst zie je de spray, daarna z’n rug. De walvissen eten hier vlakbij de kust. Regelmatig komen ze boven, zo’n 100 meter van de vloedlijn. Lastig te zeggen hoeveel het er zijn. Ook zien we hier Jan-van-Genten; ze duiken naar vis in het water.

We rijden even naar het interpretive center, waar niet veel te zien is, maar altijd goed voor een sanitaire stop. We vertellen de dame die er werkt hoe geweldig we de walvissen vinden. Zij vindt het heel gewoon, ze is nog nooit buiten Newfoundland geweest. Deze week stonden er nog 5 elanden in de tuin van haar buurvrouw. Zo alledaags. We besluiten hier te lunchen en zetten de bus weer bij het strand. We zien de walvissen nu nog veel vaker boven komen, soms met hun kop of staart. Dus werken we snel die boterhammen weg, zodat we weer het strand op kunnen. Jassen aan, capuchon op. Fantastisch, wat een show. We vervolgen onze route weer, door een groene hoogvlakte zonder bomen. Helaas geen elanden of kariboes gezien, maar onze dag kan niet meer stuk. Onderweg zetten we nog een bakkie. Later in de middag komen we aan bij La Manche Provincial Park. Vanmorgen hadden we via internet gereserveerd, aangezien het weekend is en er in deze omgeving geen andere campings zitten. Op de campsite klust Gerhard nog wat aan de bus; door de slechte wegen schudden de schroeven los. Wat een mooie dag. En nog steeds mazzel met het weer.