Veel te doen vandaag, dus de wekker gaat om 7 uur. Om te douchen verzetten we de bus weer, want het is veel te ver lopen. Om 9 uur zijn we op weg naar Glace Bay. Hier gaan we naar het Miners’ Museum. Om 10 uur gaat het open en de dame van de receptie legt iedereen die er dan is charmant uit hoe het werkt.

Eerst bekijken we het museum, dan een oude film over de mijnwerkers. Maar waar het echt om gaat is de tour in de mijn. Met 20 man een helm op en een cape om. Onze gids is Abbie; hij is 77 jaar en heeft in de mijnen hier gewerkt van kinds af aan. Al voordat we de mijn in gaan hangt de groep aan zijn lippen. Daarna de koude, klamme gangen in, hele stukken moeten we bukken. Wat een hard leven was dit. Abbie vertelt prachtig, Lesley pinkt in het donker nog een traantje weg. Super leuke ervaring. We halen daarna wat te lunchen en zetten de bus neer bij het Marconi museum. We eten in de bus, want het regent en is koud. Daarna even naar het gratis museum, eigenlijk meer een lokaaltje met een kleine tentoonstelling. Toevallig komen we hier ook weer een kampeerder tegen, die we weken geleden op PEI gezien hebben. En we kletsen met de medewerkers over de bus.

We gaan nog even recreatief naar de Dollarama, want Gerhard wil nog een bakje monteren bij het dashboard en hier is keuze genoeg. Daarna rijden we in drie kwartier naar North Sydney, naar de ferry terminal. De enorme boot ligt al klaar. We halen koffie en internetten nog even. Al snel gaan we aan boord. De meeste mensen hebben een hut. Wij niet, de overtocht was al duur zat. Dus hebben we een grote tas met dekentjes mee; “we are roughing it”. Eerst maar even een wijntje in de bar, waar al snel singer-songwriter Michael speelt. Gezellig. We eten in het buffet-restaurant. Nu zitten we weer in de bar, Michael speelt nog steeds. Straks een vrije recliner-seat (een soort vliegtuigstoel) opzoeken, als we die nog kunnen vinden. Over 12 uur zijn we op Newfoundland.

{flickr photo=19321096923}{flickr photo=19754033910}