We slapen lekker uit. Na het ontbijt komen Jim en Betty afscheid nemen. Weer een adres erbij en wij geven ons URL. Betty haalt ook nog even wat maple-candy voor ons, een soort fondant gemaakt van sap van de maple tree, de nationale boom van Canada. Wij geven ons eerste klompje weg en Betty vindt het prachtig.

Afscheid met omhelzingen, zwaaien en toeteren. En wij maar lachen. Later vertrekken we richting het oosten langs de kust. Het is mistig en er is maar weinig verkeer. Bij Port Bickerton komen we Jim en Betty nog even tegen; iedereen bekijkt dezelfde dingen. Er is hier een vuurtoren, waar 2 dames (een oma en kleindochter?) verlegen en onhandig uitleg geven. Het is allemaal kneuterig. We vragen ook nog waarom het overal zo rustig is. Zij weten het ook niet, maar het lijkt erop dat Canadezen dit jaar niet op vakantie gaan, tenminste niet hier. Je ziet het aan het gastenboek, maar een paar mensen op een dag. Dat moeten lange werkdagen zijn. Buiten doen we nog een kleine hike in de mist, terwijl de misthoorn loeit. Aan een picknicktafel lunchen we aan zee.

We vervolgen de weg en nemen de ferry. De man van de ferry zegt dat de weg aan de andere kant slecht is. En dat klopt; wel asfalt, maar met diepe kuilen. Onderweg komen we door kleine dorpjes. In Canso gaan we naar het visitor center, waar ook een museum is. De dames zijn ook hier verlegen en je moeite veel vragen om wat te weten te komen. We krijgen een rondleiding van een dame in herenkostuum met witte gymschoenen. Het is een mooi oud huis met daarin allehande troepjes tentoongesteld. Ze blijft erbij staan, dus wij bekijken heel beleefd de spullen. Ook klimmen we naar de Widows Walk, een platform op het dak waar de vrouwen van de vissers vroeger uitkeken naar de schepen. Weer beneden tekenen we het gastenboek; we waren de eerste vandaag en het is half 4. Aandoenlijk. Op de parkeerplaats vraagt een man of hij foto’s van de bus mag nemen; geen probleem. Daarna rijden we naar de camping; een paar plaatsen naast de haven. De broer van de fotograaf van zojuist werkt hier, maar is er nu niet. Je zoekt maar een plaatsje uit. Dus staan we op een uitloper van een golfbreker. Even zitten we buiten, maar met die mist van zee is het wel fris. Inmiddels klaart het buiten aardig op. De campingbeheerder komt langs voor de registratie. Geen uitchecktijd, je mag de hele dag blijven staan. Hartverwarmend smalltown Nova Scotia.

{flickr photo=19109454204}{flickr photo=19736588911}{flickr photo=19543967220}

Betty & Jim en Campsite in de mist in de marina