Wat slapen we hier goed, pas tegen 9 uur worden we wakker. Het is bewolkt, maar de temperatuur is goed, dus ontbijten we buiten. Terwijl Gerhard de banden van de fietsen even oppompt komt een Nederlands ouder echtpaar kletsen. Zij zijn een jaar onderweg en verschepen vanaf Halifax hun camper terug naar Nederland.

Met al dat geklets zijn we al met al laat weg, maar we hebben de tijd. We fietsen naar de ferry, wat nog aardig heuvelachtig blijkt te zijn. Dan een korte ferrytocht naar Halifax harbour. Het is inmiddels lunchtijd, dus zitten we met een pizzapunt aan een tafeltje aan de kade, terwijl een toerist op de piano speelt, die hier staat.

Nadat we een rondje gelopen hebben langs de kade met restaurants en winkels, gaan we naar het Maritime Museum of the Atlantic. Naast de gebruikelijke maritieme tentoonstelling (voor ons inmiddels aardig bekend) gaat het hier vooral om de Halifax Explosion en de Titanic. De Halifax Explosion was een aanvaring met 2 schepen in 1917, waarvan 1 explosieven bevatte. Een ongeluk, maar een groot deel van Halifax werd weggevaagd, veel doden en gewonden. De grootste explosie voor de atoombom. Bij de Titanic tentoonstelling gaat het vooral om het borgen van de lijken, wat vanuit Halifax gebeurde. Er zijn originele onderdelen van de Titanic te zien, foto’s en persoonlijke verhalen. Zeer indrukwekkend allebei. Buiten schijnt de zon inmiddels. We kijken nog even bij het marineschip dat net aanmeert voor Canada Day, daarna weer terug naar de camping. Daar komen we langs de camper van de Nederlanders die we vanmorgen ontmoetten. Hun buren zijn Bill en Rosemary uit Engeland, die 2 jaar en 9 maanden met een landrover van Zuid-Amerika naar hier zijn gereden. Wat een geweldige verhalen over Zuid-Amerika. Even blogs uitgewisseld en we mogen hen contacten als we vragen hebben. Zij gaan ook van Halifax terug naar Engeland. Wij hebben nog een hele reis voor de boeg. Heerlijk.