Zoals voorspeld is het vanochtend grijs, beetje miezer. Er worden buien verwacht, dus wij gaan een stuk rijden.  Bij Moncton even pauze om boodschappen te doen. Tot nu staat alles steeds twee-talig aangegeven in Canada; eerst Engels, dan Frans. In dit gebied is het andersom.

We rijden nog een half uurtje door naar Shediac, self-proclaimed Lobster Capital of the World. Natuurlijk maken we een foto bij de grootste nep-kreeft ter wereld. Daarna willen we bij de pier kreeft eten in de best aangeprezen tent. Als we er zijn zit de deur op slot en staan de stoelen op de tafels. Dus ruilen we kreeft in voor fish & chips verderop.

Aangezien het toch een grijze dag is rijden we verder door naar Kouchibouguac National Park (of zoals ze zelf aangeven: difficult to pronounce … impossible to forget). Bij de poort spreekt de ranger Engels met ons, maar dat is duidelijk niet zijn eerste taal. Omdat we een jaarpas willen kopen voor alle parken, mogen we doorrijden naar het visitor center. Hij salueert ons, omdat ie de bus zo mooi vindt. Grappig. Bij het visitor center is de ranger aan de telefoon in het Frans. Het accent is hier zo anders, dat je niks kunt verstaan. We gaan kamperen in het park op de enorme camping met hier en daar een gast. Eerst maar even Deet smeren en sprayen, want het stikt hier van de muggen. De New Brunswickers klagen er zelf ook behoorlijk over (they can pick you up, and carry you away). Wij dachten dat het wel meeviel, maar vannacht moesten we op muggenjacht. Nu zitten we zo onder de Deet dat Lesley verdoofde lippen heeft. We lopen een rondje, stoken een vuurtje en eten stokbrood met een wijntje in de bus. Morgen kijken of Kouchibouguac inderdaad impossible to forget is.