We staan extra vroeg op, omdat we op elandjacht (met camera) gaan. Deze camping heeft geen douche, dus dat schiet weer lekker op. Om half acht staan we met een banaan over een meertje te turen of we elanden zien. Even denken we ze te horen, dus we sluipen over het pad dichterbij. Maar het blijkt een man met een hengel te zijn helaas. Met een klein stukje rijden zijn we aan het eind van de Kancamagus Highway, veel sneller dan we dachten.

Dus gaan we ontbijten bij een typisch Amerikaans lokaaltje. Je krijgt direct slappe koffie in grote mokken en die wordt maar bijgeschonken. We bestellen allebei een Hunter’s breakfast; we waren even de Amerikaanse portie-grootte vergeten, wat een berg. Maar wel lekker. Daarna rijden we de staat Maine in, via landelijke wegen. In Sabbathday komen we net op tijd aan om een toertje mee te pakken in een Shaker Village. De Shakers zijn een religieuze groep, die zich in de 18e eeuw in Amerika gevestigd hebben. Net weer anders dan de Amish, want ze zijn celibatair en wonen dus niet in gezinnen. We bekijken de gebouwen en horen veel feitjes. Interessant, we wisten er eigenlijk niks van. Dit is de enige overgebleven actieve Shaker community in de USA met 2 zusters en 1 broeder (niet heel actief dus). 

Met een uurtje rijden zijn we in Scarborough, waar we al vroeg inchecken op de camping. Het is opvallend hoe vaak oudere mensen achter de balie staan, die niet echt met de computer om kunnen gaan. En dan moeten wij ook nog al die Nederlandse gegevens spellen. We hebben de tijd gelukkig. De site is aan een meertje en we kunnen net aan buiten zitten, want het is fris. Nog naar even een wasje en lekker een beetje internetten. En natuurlijk aan de borrel voor onze trouwdag. We eten daarna alleen nog maar een soepje. Met zo’n Amerikaans ontbijt krijg je wel waar voor je geld; je hoeft de hele dag verder vrijwel niets meer te eten. Morgen gewoon weer muesli.

{flickr photo=18319439160}