Het is vandaag Memorial Day, een vrije dag waarop alle gevallen US soldaten worden herdacht. Nog meer dan normaal zie je langs de wegen vlaggetjes. En bij graven van soldaten op kerkhoven. Maar de meeste Amerikanen zien het gewoon als een vrije dag. Er is gewaarschuwd voor files van de Cape af, dus gaan we vroeg weg.

Maar dat doen meer mensen, dus staan we gewoon in de file. Cape Cod was een schiereiland, maar men heeft een kanaal gegraven, waardoor het nu een eiland is. Dus moeten al die vakantiegangers via 2 bruggen er weer af. Wij gaan bij het kanaal kijken, want daar is ook weer een visitor center. Daarna lopen we over de boardwalk van Sandwich, die eigenlijk naar niks loopt. Op het parkeerterrein lunchen we, waarna we weer in de file gaan staan. Voordeel is wel dat je onderweg veel ziet. En wij worden veel gezien; duimen omhoog en zwaaien, een vraag van de auto naast ons door een open raam en op de foto. Als we eenmaal over de brug zijn rijdt het door. We stoppen nog even in Plymouth, waar de Mayflower in 1620 aankwam met pelgrims. Er is een boulevard met veel terrasjes en een reproductie van de Mayflower. En om het plaatje compleet te maken is er een rotsblok in een monument, die de rots zou zijn waarop men stapte vanaf de Mayflower. De rots is echter pas 120 jaar naar dato aangewezen als dé rots. En daar staan mensen voor te poseren, hilarisch. Wij pakken nog even een softijsje.

Vandaag stoppen we in Wompatuck State Park, waar een enorme camping is. Volgens de ranger was het dit lange weekend gekkenhuis, maar nu is het rustig. We maken nog even een praatje en hij doet ons de tip aan de hand naar Boston te gaan met de ferry, dus dat proberen we morgen. Vandaag hebben we geen firewood gekocht, maar we sprokkelen zo veel hout bij elkaar, dat we toch de hele avond lekker kunnen stoken. Gerhard speelt nog even ukelele en we staren in het vuur. Die avond vliegt voorbij.