Vandaag staat in het teken van de bus. Een prima dag, want de weersvoorspelling is de hele dag regen. Na het ontbijt rijden we naar het kantoor van de afhandelaar. Op het parkeerterrein zien we al een Oostenrijkse bus en aan de balie staan Duitsers. De papierhandel gaat super snel; de afhandelaar heeft de douane al geregeld. Het is een kwestie van betalen en dan krijgen we een stapel papieren mee. Er wordt uitgelegd hoe we bij een bedrijf komen, dat de haven-escort regelt. Het zit op een brak parkeerterrein, nauwelijks een bord, kantoor in een trailer. Maar het is een keurig bedrijf en na het invullen van formulieren gaat Gerhard met de begeleider mee; er mag maar 1 persoon het haventerrein op. Lesley gaat naar McDonald’s voor koffie en internet. Binnen een uur is Gerhard alweer terug met de bus. Na de nodige controle van formulieren, zag hij de bus al staan. Bij controle blijkt de bus er goed uit te zien en alles zit er nog in. We gaan eerst tanken, want de bus rijdt op fumes. Daarna achter elkaar aan richting airport om de huurauto in te leveren. Dat gaat zo snel, dat we elkaar even moeten bellen om elkaar te vinden, want de bus mocht het terrein niet op. Smooth allemaal. De verscheper is echt van het ontzorgen; we hebben al een adres van de Walmart, waar ook gasflessen verkocht worden. Supermarkten in Amerika zijn een attractie op zich; waanzinnig groot, qua oppervlakte en assortiment, van wasmiddelen tot autobanden. Maar ook wat betreft verpakkingen; met een standaardverpakking beleg kun je een hele schoolklas voeren. Een uitdaging om spullen te vinden die in onze koelkast passen, formaat net iets groter dan een minibar. De maat keukenrol is hilarisch, net als de aluminiumfolie; als het moet kunnen we de hele camping voorzien. Ook een gasfles pikken we op, waarna we even verderop de eerste camping op rijden. Het regent, dus we zetten de luifel een klein stukje uit en dan begint het betere in- en uitpakwerk; leuk om alles een plek te geven. We hebben een stroom-converter, maar de stekker blijkt niet te passen. Bij de camping hebben ze een verloopstekker, maar al met al staan we enorm te prutsen. De Amerikaanse buurman komt nog even helpen; we mogen wel stroom uit zijn camper tappen, maar niks werkt. De accu zit nog aardig vol, dus dit moeten we morgen maar uitzoeken. Na de soep gaan we afwassen; je trekt een deur open en denkt een keuken aan te treffen. Maar nee, het is een kast met een wasbak. Al die Amerikaanse campers hebben waarschijnlijk zelfs een vaatwasser aan boord. Nu lekker slapen onder ons eigen dekbed; wel extra dekentje want het is een graad of 14 buiten. Brrr.