Hoewel we vroeg op zijn doen we lekker rustig aan. Het is even wachten tot de zon over de berg piept, dus klussen wij weer aan de bus, van een anti-tocht matje tot een dashboard tafeltje. De bakker brengt het brood, we ontbijten lekker buiten. Andries zei gisteren al dat vandaag de Alm-Abtrieb zou zijn; het jong vee wordt vanaf de bergweides over de weg naar het dorp geleid.

Wij wachten erop, want we willen dat wel zien; bovendien lijkt het ons niet handig met de bus tussen al die koeien te komen. Het zou om 11 uur beginnen en het klopt precies. We horen de koebellen al uit de verte. Een oudere koe, die de weg weet, loopt voorop, de rest volgt in behoorlijk tempo. De melkspetters vliegen rond, zo hard gaat het. Maar goed dat de slagbomen bij de camping dicht zijn gedaan, want een verdwaalde koe neemt nog wel eens een verkeerde afslag. Ze moesten er één uit de beek halen. In groepen komen de koeien naar beneden, de begeleiders met stok en in klederdracht uitgedost. De flessen bier al in de hand. Andries schenkt Schnaps bij de slagboom en we kletsen wat, hoewel de boeren voor ons nauwelijks te verstaan zijn. Na 106 koeien is het klaar, nemen we afscheid van Carmen en Andries en vertrekken wij rond 12 uur.

We pakken de Nassfeldpass naar Italië; deze loopt door een skigebied en is behoorlijk steil. De Italiaanse kant is erg smal en er wordt behoorlijk hard gereden. Gelukkig zijn wij groot, dus dan remt men wel af. In Italië lunchen we bij een picknicktafel onderweg. Na dit flitsbezoek rijden we al snel Slovenië in. Het uitzicht op de bergen is nog steeds geweldig, het enige dat veranderd is is de taal, waar je werkelijk niks van kunt maken. Bij Kranjska Gora doen we boodschappen en eten we een ijsje. Na drie kwartier zijn we bij Bled, aan een mooi meer. Als de bus op z’n plek staat, pakken we eerst een terrasje aan het meer. Daarna eten we buiten en zitten we nu te internetten achter de bus, bij het licht van de schijnwerpers op onze oude ambulance. Leuk om weer in een nieuw land te zijn; morgen lekker verkennen.