We zijn vroeg wakker en het is prachtig weer. De was van gisteren heeft vannacht in het skihok gehangen, maar is nog net niet droog. Dus nadat Lesley een rondje heeft hardgelopen hangen we de was in de zon en ontbijten we lekker buiten. Verder klussen we wat aan de bus; altijd handig om een boor bij je te hebben, want zo kunnen we een haak ophangen om de was in de bus verder te laten drogen. Rond de klok van 11 vertrekken we om na een paar boodschappen de Grossglocknerstrasse te bedwingen. Als snel stijgen we behoorlijk, maar de bus redt het prima met 30 kilometer per uur in de derde versnelling. Lekker tijd om de prachtige uitzichten op de bergen te bekijken. Onderweg veel fietsers (respect), motorrijders en groepjes liefhebbers van Porsches, Ferrari’s of kleine oude traktoren. We stoppen onderweg regelmatig om te kijken of voor een kop koffie. Bij de Edelweiss-Spitze moeten we de bus laten staan, want daar mag je weer niet rijden boven de 3,5 ton. Dus klimmen wij de laatste 170 meter naar 2.571 meter hoogte, een beetje dizzy van de ijle lucht, maar geweldig. Weer bij de bus zetten we een keteltje op voor een picknick met een cup-a-soupje.

We pakken ook de zijroute naar de Kaiser Franz Josefs Höhe nog even mee, een enorme gletsjer met dito horeca uitspanningen. Marmotten zitten op de rotsen en wij lopen nog een rondje. Eind van de middag rijden we dit prachtige gebied weer uit. Zeer de moeite waard. We kiezen een camping uit dichtbij de Nassfeldpass, die we morgen willen nemen. De camping ligt prachtig tegen de berg en blijkt sinds mei te worden gerund door Carmen en Andries uit Nederland. We zijn de enige gasten. Op het terras eten we pizza en kletsen met Andries. Het spettert een beetje, dus zitten we nu in de bus. Buikjes gevuld, was droog, gloeiende koppen en zielsgelukkig.