{mosmap width=’1px’|height=’1px’}Nog nooit zo stil gecampeerd. Behalve dan de snurkende Duitsers in de verte. Na het ontbijt rijden we naar Twyfelfontein, waar rotstekeningen van 6.000 jaar oud te bekijken zijn. Het is een mooi aangekleed officieel gebeuren, verplicht een gids mee, een jonge Damara dame. Ze spreekt goed Engels en wil meteen even weten hoe het zit met kinderen krijgen in Nederland; mag je er bij ons ook maar 1 hebben, zoals in China.

We leggen uit dat iedereen het zelf mag weten. In Namibië wordt kinderen krijgen door de overheid aangemoeidigd, omdat het land onderbevolkt is. Onderweg vertelt onze gids over de rotstekeningen en we zien allerlei dierenafbeeldingen. Interessant en gezellig. Ook leert ze ons de klakjes van de Damara taal; 4 in totaal en voor ons ontzettend moeilijk. Als we de hele site gezien hebben, geven we een dikke tip, was erg leuk. We pakken daarna nog 2 kleine stopjes mee: Burnt Mountain en organ pipes, bijzondere rotsformaties. Dan rijden we weer door het mooie landschap, naar Brandberg. De kaart die we hebben klopt normaal gesproken goed, maar opeens stopt de weg die we volgen en zien we verschillende tracks in het zand. De Afrikaanse woestijn is nou niet de plek om te verdwalen, dus we zetten de navigatie op. Die kent al deze tracks tot onze verbazing ook, maar van een officiële weg is geen sprake. Zo rijden we 19 km door mul zand. Gelukkig is er meer gereden gezien het spoor en passeren we af en toe een hutje. Wel opletten omdat hier olifanten kunnen zitten, we passeren olifantenpoep, maar op een paar struisvogels na verder geen beesten. Dan nog even door de droge rivierbedding (het heeft hier al 2 jaar niet geregend zei onze gids) en we zien de lodge liggen. Pff, best even spannend, maar een prachtige rit. We checken in en moeten meteen kiezen wat we vanavond willen eten in het restaurant. Op de camping kiezen we een enorme kampeerplek uit, zeker 45 bij 30 meter, veel groter dan ons appartement thuis. Ook hier zijn openlucht faciliteiten, maar dan wel in een betonnen huisje, zonder dak. Plassen met je zonnebril op. We lunchen in de schaduw en rijden dan weer naar de lodge.

We zitten de hele middag aan het zwembad te lezen. Lekker afkoelen. Er komt nog een suricate (soort stokstaartje) kijken. Zodra de zon onder gaat zitten we op een rots te kijken naar de rode gloed aan de horizon, die de rand van de bergen oplicht. Na een heerlijke maaltijd van gemsbok rijden we in het donker terug naar de camping. Er is totaal geen verlichting, waardoor de sterrenhemel extra indrukwekkend is. We zetten een bakje koffie en opeens begint een Afrikaans koortje meerstemmig te zingen, bij een kampeergroep verderop. Wow, wat een mooie Afrika-ervaring; Lesley pinkt even een traantje weg. Zo meteen klimmen we weer in de daktent. Gisteren zijn hier olifanten op de camping gezien; we zijn benieuwd.