’s Morgens blijkt Gerhard nog een beetje ziek te zijn. We doen rustig aan, ontbijten wat en blijven lekker lang op de kamer. Lesley gaat wat boodschappen halen en komt de Franse Motorrijder nog tegen. Zijn opa is een paar dagen geleden overleden, net toen hij geen internetverbinding had. In een tempel in Kathmandu heeft hij met wat kaarsen en muziekanten die daar zaten zijn eigen ceremonie gehouden. Op de kamer kijken we een film, waarna we inpakken en uitchecken. De tassen worden gestald. Tijdens een rondje door Thamel, wordt weer van alles aangeboden (hotel, taxi, gids) en beseffen we des te meer dat we vandaag weggaan. Op een terras eten we, maar Gerhard heeft geen trek. Dan gaan we naar de Garden of Dreams, een mooie tuin, weg van de drukte van Kathmandu. Gratis kun je een mat en kussenrol lenen, die voor je worden neergelegd op het gras. Zo liggen we een paar uur heerlijk te relaxen en met ons nog meer toeristen. Eind van de middag drinken we nog thee met apfelstrudel bij een German Bakery. In het hotel maken we de laatste gekochte internetminuten op. Gerhard leest op een internetsite dat het chaos kan zijn bij de airport, dus besluiten we eerder de taxi te nemen.

Op het vliegveld is het druk. We tonen paspoort en bestemming en bij ingang A wordt er gezegd dat we buiten moeten wachten. Mensen die met andere maatschappijen vliegen mogen wel naar binnen. Beetje vaag, vinden wij. Dus gaan we bij ingang B in de rij staan en zijn we na een half uur toch binnen. Omdat we vroeg zijn kunnen we nog niet meteen inchecken. Als we de tassen ingeleverd hebben wisselen we het gros van onze rupees om naar dollars. Er zou ergens exit tax betaald moeten worden, maar we zien dat verder nergens; scheelt weer mooi geld. Bij de paspoortcontrole staat er een enorme rij Nepali en een kort rijtje foreigners. De Nepali gaan waarschijnlijk werken in India. Grappig om weer te zien dat persoonlijke afstand heel anders is in de Nepali rij dan in de onze. Zij staan heel dicht op elkaar en raken elkaar vaak aan. Wij houden minstens een halve meter afstand tot vreemden, liefst nog meer. We drinken van de laatste rupees nog koffie en gaan door de controle. Een aparte poort voor dames en omdat er maar weinig vrouwen vliegen is Lesley er snel door, Gerhard moet even wachten. In de wachtruimte is er weer veel te zien. Opvallend is dat er geen gatenummers vermeld worden op de borden. Maar ons vliegtuig is net met veel lawaai tot vlak voor de wachtruimte binnengekomen, dus het is wel duidelijk waar we naartoe moeten. Een medewerkster loopt langs en meldt dat we bij gate 3 moeten zijn. Namaskar Nepal, wat een prachtig land.